Στην πραγματικότητα χρειάζεσαι μόνο τόσα σετ για να χτίσεις μυς, σύμφωνα με την επιστήμη

20/5/2025

Σε μια ανατρεπτική επιστημονική έρευνα που θα μπορούσε να μεταμορφώσει τον τρόπο με τον οποίο αντιλαμβανόμαστε τη ζωή και τον θάνατο, επιστήμονες από το Πανεπιστήμιο του Κάλγκαρι αποκάλυψαν ότι όλα τα ζωντανά όντα ενδέχεται να

εκπέμπουν φως καθ’ όλη τη διάρκεια της ζωής τους, ένα φως που εξασθενεί όταν επέρχεται ο θάνατος. Το φαινόμενο αυτό, γνωστό ως «εξαιρετικά ασθενής εκπομπή φωτονίων» (Ultra-Weak Photon Emission – UPE), ενδέχεται όχι μόνο να εμπλουτίσει τη βιολογική μας κατανόηση, αλλά και να προσφέρει νέες, μη επεμβατικές διαγνωστικές δυνατότητες στην ιατρική.

Φωτοβολία από τη ζωή: Η ύπαρξη των βιοφωτονίων

Αν και η ιδέα ότι τα ζωντανά κύτταρα εκπέμπουν φως μπορεί να θυμίζει θεωρίες περί ενεργειακών πεδίων, αύρας κ.λπ., η συγκεκριμένη μελέτη βασίζεται σε εμπειρικά δεδομένα και προηγμένη τεχνολογία απεικόνισης. Οι ερευνητές του Πανεπιστημίου του Κάλγκαρι εντόπισαν εκπομπές φωτονίων σε ποντίκια και σε δύο είδη φυτών: την αραβίδοψη (Arabidopsis thaliana) και το αγριοκάρδαμο (Capsella bursa-pastoris).

Οι βιοφωτόνια είναι φωτόνια (σωματίδια φωτός) τα οποία εκπέμπονται φυσικά από τα κύτταρα όλων των ζωντανών οργανισμών. Η εκπομπή αυτή είναι εξαιρετικά ασθενής, γεγονός που την καθιστά αόρατη στο ανθρώπινο μάτι και δύσκολη στην καταγραφή χωρίς προηγμένο εξοπλισμό. Αν και η επιστημονική κοινότητα δεν έχει καταλήξει ακόμη σε ομόφωνη ερμηνεία του φαινομένου, η ύπαρξή τους φαίνεται όλο και πιο πιθανή.

Σε παλαιότερη επιστημονική εργασία με τίτλο «Βιοφωτόνια: Ένα Δύσκολο Πρόβλημα», αναγνωρίζεται η ύπαρξη αυτών των σωματιδίων, ενώ παράλληλα υπογραμμίζεται η ασάφεια γύρω από τον ρόλο τους και την προέλευσή τους. Η νέα μελέτη, ωστόσο, προσφέρει χειροπιαστά στοιχεία που εμβαθύνουν τη συζήτησή.

Πειράματα σε ποντίκια: Η λάμψη της ζωής και το σβήσιμο του θανάτου

Για τις ανάγκες της μελέτης, οι επιστήμονες τοποθέτησαν τέσσερα ακινητοποιημένα ποντίκια σε σκοτεινό θάλαμο, παρακολουθώντας τα με υπερευαίσθητη τεχνολογία απεικόνισης πριν και μετά την ευθανασία τους. Σημειώνεται πως η θερμοκρασία των ζώων διατηρήθηκε σταθερή ακόμη και μετά τον θάνατο, ώστε να αποκλειστεί η επίδραση της θερμικής ενέργειας στα αποτελέσματα.

Τα αποτελέσματα ήταν εντυπωσιακά: κατά την πρώτη ώρα μετά τον θάνατο, η εκπομπή φωτονίων μειώθηκε σταδιακά. Σύμφωνα με το Science Alert, η καταγραφή αφορούσε μεμονωμένα φωτόνια που εκπέμπονταν στη ζώνη του ορατού φωτός. Το φως φάνηκε να αναδύεται κυρίως από σημεία όπως το κεφάλι, τα πόδια και τα εσωτερικά όργανα των ποντικιών, γεγονός που ενδέχεται να αποκαλύπτει πού εντοπίζεται η μεγαλύτερη κυτταρική δραστηριότητα κατά τις τελευταίες στιγμές ζωής.

«Αυτό δείχνει με πολύ σαφή τρόπο ότι η εξαιρετικά ασθενής εκπομπή φωτονίων σχετίζεται άμεσα με το να είσαι ζωντανός», δήλωσε στην Daily Mail ο επικεφαλής ερευνητής Δρ. Oblak, εξηγώντας ότι το φαινόμενο πιθανώς αντανακλά συνεχείς βιολογικές διεργασίες που σταδιακά παύουν να υφίστανται.

Πειράματα σε φυτά: Η λάμψη της φλεγμονής και του τραύματος

Η ίδια τεχνική εφαρμόστηκε και σε φυτικά δείγματα, με τους ερευνητές να προκαλούν μηχανική και χημική καταπόνηση σε φύλλα αραβίψοψης και αγριοκάρδαμου. Συγκεκριμένα, άσκησαν πίεση και προκάλεσαν τραυματισμούς, ενώ σε ορισμένες περιπτώσεις εφάρμοσαν χημικούς παράγοντες όπως η βενζοκαΐνη, ένα τοπικό αναισθητικό.

Τα αποτελέσματα ήταν παρόμοια: οι περιοχές του φυτού που είχαν υποστεί τραυματισμό εξέπεμπαν περισσότερο φως από τις άθικτες περιοχές, γεγονός που υποδηλώνει ότι η εκπομπή φωτονίων συνδέεται με αντιδραστικά είδη οξυγόνου και κυτταρική απόκριση στο στρες ή το τραύμα. Δηλαδή τα φυτά «λάμπουν» όταν τραυματίζονται, όπως ακριβώς και τα ζώα.

Οι βιοϊατρικές προεκτάσεις: Φως ως εργαλείο διάγνωσης

Η σημασία των παραπάνω ευρημάτων δεν περιορίζεται στη φιλοσοφική ερμηνεία της «φωτεινής ζωής», αλλά εκτείνεται και στην ιατρική και διαγνωστική τεχνολογία. Η εξαιρετικά ασθενής εκπομπή φωτονίων, λόγω της σχέσης της με την κυτταρική δραστηριότητα και το οξειδωτικό στρες, θα μπορούσε να αξιοποιηθεί ως μη επεμβατικό εργαλείο για την παρακολούθηση της κατάστασης των ιστών. Οι ερευνητές εκτιμούν ότι η εκπομπή φωτός από τους ιστούς ίσως λειτουργεί και ως θεραπευτική απόκριση, προσφέροντας έναν πιθανό τρόπο εντοπισμού περιοχών που έχουν υποστεί φθορά ή νόσο. Σε βάθος χρόνου, η τεχνολογία θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί για την ανίχνευση νευροεκφυλιστικών νόσων, όπως η νόσος Αλτσχάιμερ, προσφέροντας έναν νέο τρόπο πρώιμης διάγνωσης.

Η λάμψη της ζωής δεν είναι απλώς σχήμα λόγου. Αν επιβεβαιωθούν τα ευρήματα της ομάδας του Πανεπιστημίου του Κάλγκαρι, οι ζωντανοί οργανισμοί εκπέμπουν πραγματικά φως, το οποίο σβήνει όταν παύει η κυτταρική δραστηριότητα.

Η μελέτη ανοίγει δρόμους όχι μόνο για τη βιολογική κατανόηση του φαινομένου, αλλά και για εφαρμογές στην ιατρική διάγνωση και θεραπεία, φέρνοντάς μας πιο κοντά στη φαινομενικά ποιητική, αλλά πλέον επιστημονικά τεκμηριωμένη διαπίστωση, ότι όλοι λάμπουμε… μέχρι να πάψουμε να υπάρχουμε.