20/4/2025
Έχει τέσσερις ξεχωριστές αρθρώσεις, γεμάτες με μύες, που μάς επιτρέπουν να κινούμε το χέρι μας με οκτώ διαφορετικούς τρόπους, δίνοντάς μας τον μεγαλύτερο βαθμό ελευθερίας από κάθε άλλη άρθρωση του σώματος.
Μας βοηθά να κάνουμε μια σειρά από κινήσεις, όπως να κολυμπάμε, να αγκαλιάζουμε, να αθλούμαστε.
Η ίδια πολυπλοκότητα που μας επιτρέπει όμως αυτές τις κινήσεις, δημιουργεί τις συνθήκες εκδήλωσης πόνου όταν κάτι πάει στραβά.
Μια άλλη σημαντική παράμετρος είναι ότι οι ώμοι μας αλλάζουν καθώς μεγαλώνουμε και αυτό συνοδεύεται από νέους τύπους τραυματισμών. Οι κλινικοί γιατροί αντιμετωπίζουν την πρόσκληση της εφαρμογής των τελευταίων θεραπευτικών εξελίξεων για την αντιμετώπιση ενός τεράστιου φάσματος τραυματισμών.
«Τα προβλήματα στους ώμους δεν είναι μοναδικά για μια συγκεκριμένη ηλικία ή για μια συγκεκριμένη ομάδα ατόμων, μπορούν να προκύψουν καθ’ όλη τη διάρκεια της ζωής μας», δήλωσε ο Paul Salamh, αναπληρωτής καθηγητής επιστημών αποκατάστασης στην Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Tufts.
«Επειδή ζητάμε από τους ώμους μας να κάνουν τόσα πολλά, είναι ευάλωτοι σε ένα ευρύ φάσμα προβλημάτων».
Αποτελεί επίσης πρόκληση για τους γιατρούς, να συμβαδίζουν με όλες τις τελευταίες τεκμηριωμένες έρευνες για τη θεραπεία των τραυματισμών των ώμων.
Στο πλαίσιο μελέτης που δημοσιεύθηκε πρόσφατα στην επιθεώρηση International Journal of Sports Physical Therapy, ο Salamh και άλλοι ερευνητές διεξήγαγαν μια συστηματική ανασκόπηση 19 εργασιών σχετικά με τους τραυματισμούς των ώμων. Η εν λόγω ανασκόπηση περιελάμβανε τέσσερις μελέτες που αφορούσαν 7.802 αθλητές μπέιζμπολ, χάντμπολ, κολύμβησης, τένις, κρίκετ, αμερικανικού ποδοσφαίρου κλπ.
Ο λόγος για τον οποίο επικεντρώθηκαν στους αθλητές, ήταν επειδή το ποσοστό του πόνου στους ώμους και τους αγκώνες των αθλητών σε αυτά τα αθλήματα αυξάνεται.
Μελέτη του 2022 υπολόγισε ότι σχεδόν το 11% των αθλητών ηλικίας 5 έως 18 ετών αντιμετωπίζουν τραυματισμό στον ώμο.
Συνολικά, οι ερευνητές εντόπισαν πέντε παράγοντες κινδύνου για τους αθλητές που αναπτύσσουν πόνο στον ώμο, δύο που δεν μπορούν να αλλάξουν (τοπικός και περιφερειακός μυοσκελετικός πόνος) και τρεις που μπορούν (εύρος κίνησης, δύναμη και προπονητικό φορτίο).
Τα ευρήματα υποστηρίζουν μια διαφορετική προσέγγιση των παραγόντων κινδύνου ειδικά για την περιοχή του σώματος, το άθλημα και, κατά περίπτωση, τη θέση που παίζεται σε αυτό το άθλημα, δήλωσε ο Salamh.
«Υπάρχουν πολλοί παράγοντες που μπορούν να εξεταστούν ξεχωριστά για κάθε άθλημα. Για παράδειγμα, το εύρος της κίνησης που αυξάνει τον κίνδυνο τραυματισμού στον ώμο για ένα κολυμβητή, είναι διαφορετικό από αυτό για κάποιον που παίζει τένις», είπε, προσθέτοντας ότι το ίδιο ισχύει και για τη δύναμη των μυών ή των μυϊκών ομάδων σε ένα συγκεκριμένο άθλημα.
Σε μελέτη που δημοσιεύθηκε στην επιθεώρηση Journal of Manual and Manipulative Therapy, ο Salamh και μια ομάδα ερευνητών μελέτησαν τους παράγοντες κινδύνου, την αιτιολογία, τη διάγνωση και τη διαχείριση του παγωμένου ώμου, μιας φλεγμονώδους πάθησης που προκαλεί δυσκαμψία και πόνο στον ώμο που μπορεί να διαρκέσει για χρόνια.
Για τη μελέτη αυτή, 14 ειδικοί συζήτησαν και προσδιόρισαν πιθανούς παράγοντες κινδύνου για την πάθηση και τα συμπτώματα που οδηγούν συχνότερα στη διάγνωση.
Εξέτασαν επίσης 33 διαφορετικές θεραπευτικές επιλογές και τις κατηγοριοποίησαν ως προς την αποτελεσματικότητά τους για την αντιμετώπιση του παγωμένου ώμου στα πρώιμα στάδια, όταν ο πόνος είναι πιο έντονος από τη δυσκαμψία, και στα μεταγενέστερα στάδια, όταν η δυσκαμψία αποτελεί μεγαλύτερο πρόβλημα από τον πόνο.
«Η θεραπεία με την οποία θα παρεμβαίναμε, διαφέρει σημαντικά ανάλογα με το στάδιο της πάθησης», δήλωσε ο Salamh.
«Ανάλογα με το στάδιο, μπορεί να παρέμβουμε με κάτι που θα μπορούσε να είναι πιο επώδυνο και να δημιουργήσει περισσότερα προβλήματα».
Συνολικά, ο Salamh ελπίζει ότι αυτού του είδους οι εργασίες και οι μελλοντικές έρευνες μπορούν να οδηγήσουν σε καλύτερη κατανόηση του τι απαιτεί αυτή η μοναδική άρθρωση για να παραμείνει υγιής κατά τη διάρκεια της ζωής μας.
«Θέλουμε να κάνουμε την πολυπλοκότητα του ώμου πιο κατανοητή και διαχειρίσιμη για τους ασθενείς, τους κλινικούς γιατρούς και τους ερευνητές», δήλωσε.
Πηγή: https://www.onmed.gr
Πηγή φωτογραφίας: https://secure.gravatar.com
