20/6/2025
«Είναι δυνατός ο πόνος γιατί βγάζει ένα οξύ από τα πλοκάμια», εξηγεί η Ματίνα Παγώνη
«Είναι σαρκοφάγο ζώο που έχει πλοκάμια και μοιάζει με την ανεμώνη. Είναι πολύχρωμο. Έχουμε πάρα πολλά περιστατικά στα Χανιά, και σε μικρά παιδιά. Είχαν πάει στο νοσοκομείο πέντε άτομα, και δύο παιδιά -11 και 12 ετών αντίστοιχα- και σε άλλες όμως περιοχές έχει παρατηρηθεί. Είναι κολλημένα στον βράχο, δεν είναι σαν τη μέδουσα. Άρα δεν πας στον βράχο, δεν ακουμπάς. Αυτό δημιουργεί πολύ δυνατό πόνο και δημιουργεί εξανθήματα», είπε η γιατρός Ματίνα Παγώνη.
Η ίδια μιλώντας στην εκπομπή «Κοινωνία Ώρα MEGA», εξήγησε το πώς μπορούμε να προστατευτούμε από τις θαλάσσιες ανεμώνες.
«Δεν ακουμπάμε με τα γυμνά χέρια αλλά παίρνουμε μια κάρτα, κάτι σκληρό για να βγάλουμε τα πλοκάμια από το σώμα μας. Τα βγάζεις με δύναμη και επειδή πονάει πάρα πολύ, βάζεις κορτιζονούχα αλοιφή ή αν δεν έχεις πας σε νοσοκομείο / Κέντρο Υγείας για κορτιζόνη. Πρέπει να έχουμε μαζί μας πάντα μία κορτιζονούχα αλοιφή και παίρνεις και αντισταμινικό».
«Αν είναι παιδιά τα πας στο νοσοκομείο. Είναι δυνατός ο πόνος γιατί βγάζει ένα οξύ από τα πλοκάμια που αυτό δημιουργεί την όλη ιστορία. Αυτό κρατά περίπου 2-3 μέρες πρέπει οπωσδήποτε να κάνουμε θεραπεία», συμπλήρωσε η Ματίνα Παγώνη.
Τι είναι η θαλάσσια ανεμώνη
Η θαλάσσια ανεμώνη είναι ένα θαλάσσιο ζώο που ανήκει στην κατηγορία των κοιλεντερωτών και μοιάζει εντυπωσιακά με λουλούδι -γι’ αυτό και ονομάστηκε έτσι. Παρά την εμφάνισή της, δεν είναι φυτό αλλά ένα σαρκοφάγο, ακίνητο ζώο που ζει κυρίως σε παράκτια ύδατα.
Οι περισσότερες θαλάσσιες ανεμώνες ζουν προσκολλημένες πάνω σε βράχια, αν και υπάρχουν και είδη που κατοικούν στην άμμο, τη λάσπη ή πάνω σε κοχύλια διαφόρων οστρακοειδών. Ορισμένα είδη ζουν παρασιτικά πάνω σε άλλα θαλάσσια ζώα, όπως μέδουσες. Ενώ συνήθως ζουν μόνες τους, υπάρχουν λίγα είδη που σχηματίζουν μικρές αποικίες.
Η διατροφή τους βασίζεται στην παγίδευση μικρών οργανισμών. Επειδή δεν μπορούν να κινηθούν εύκολα, στηρίζονται στα πλοκάμια τους για να αιχμαλωτίζουν τροφή που περνά κοντά τους. Τα πλοκάμια αυτά περιέχουν κνιδοφόρες κύστεις, δηλαδή κύτταρα με τοξίνες που ναρκώνουν ή παραλύουν το θήραμα. Στη συνέχεια, το θήραμα μεταφέρεται στο στόμα και από εκεί στη γαστρική κοιλότητα, όπου και πέπτεται.