11/6/2025
Είναι κοινό μυστικό: κάθε σχέση έχει κύκλους. Από τη μαγεία του πρώτου καιρού μέχρι τη φθορά της καθημερινότητας, τα ζευγάρια αναμετριούνται με προκλήσεις που άλλοτε τις ξεπερνούν και άλλοτε όχι. Ανάμεσά τους, ξεχωρίζει μια θεωρία που έχει απασχολήσει την ψυχολογία, τα στατιστικά διαζυγίων και την ποπ κουλτούρα: η λεγόμενη «επταετής φαγούρα». Πρόκειται για το σημείο όπου, σύμφωνα με τη λαϊκή σοφία (αλλά και ορισμένες μελέτες), οι σχέσεις μπαίνουν σε κρίση, οδηγώντας ακόμα και στον χωρισμό.
Αλλά τι ακριβώς είναι η επταετής φαγούρα; Ποια είναι η προέλευσή της; Υπάρχουν επιστημονικά στοιχεία που να την τεκμηριώνουν; Και, αν ναι, πώς μπορεί ένα ζευγάρι να την αντιμετωπίσει αποτελεσματικά;
Η γέννηση ενός πολιτισμικού φαινομένου
Ο όρος «επτά χρόνια φαγούρας» έγινε γνωστός τη δεκαετία του 1950, χάρη στην ομώνυμη ταινία του 1955, με πρωταγωνίστρια τη Μέριλιν Μονρόε. Η πλοκή περιστρέφεται γύρω από έναν παντρεμένο άντρα που, φτάνοντας στην έβδομη χρονιά γάμου, νιώθει να κλονίζεται από έντονη επιθυμία για άλλες γυναίκες. Στην ταινία, ένας «ειδικός» υποστηρίζει πως όλοι οι άνδρες απατούν τις συζύγους τους στον έβδομο χρόνο, εδραιώνοντας την ιδέα πως το συγκεκριμένο χρονικό σημείο είναι ορόσημο κρίσης.
Αν και η αφήγηση έχει έντονη πατριαρχική απόχρωση, η επιστημονική έρευνα δείχνει πως τέτοιες συμπεριφορές δεν περιορίζονται σε ένα φύλο ούτε και συνδέονται αποκλειστικά με την απιστία.
Τι λένε τα στατιστικά: Υπάρχει πραγματικά η επταετής κρίση;
Η ερώτηση παραμένει: η επταετής φαγούρα είναι πραγματικό φαινόμενο ή απλώς ένας πολιτισμικός μύθος που ανακυκλώνεται;
Οι έρευνες είναι αντιφατικές
Μια σειρά από στατιστικές μελέτες έχουν καταγράψει ότι τα ποσοστά διαζυγίων όντως αυξάνονται σταδιακά τα πρώτα χρόνια του γάμου, φτάνουν σε μια κορύφωση και στη συνέχεια μειώνονται. Πολλοί κοινωνιολόγοι υποστηρίζουν πως η «κορυφή» αυτή εμφανίζεται μεταξύ του 5ου και 8ου έτους, ενισχύοντας έτσι τον συσχετισμό με τον αριθμό επτά.
Ωστόσο, μελέτη που δημοσιεύθηκε στο επιστημονικό περιοδικό Demography επισημαίνει ότι τέτοιες στατιστικές μπορεί να είναι παραπλανητικές. Σύμφωνα με τους ερευνητές, οι προσωπικές αξίες, η κοινωνική αντίληψη περί διαζυγίου και εξωτερικοί παράγοντες (όπως το στρες ή η γέννηση παιδιών σε μικρή χρονική απόσταση) παίζουν πιο καθοριστικό ρόλο απ’ ό,τι η ίδια η χρονική διάρκεια της σχέσης.
«Η κρίση στο έβδομο έτος δεν είναι εγγενής στη χρονική διάρκεια. Είναι αποτέλεσμα σωρευτικών παραγόντων που κλιμακώνονται», λένε οι ερευνητές.
Οι διαφορές στην αντίληψη του διαζυγίου
Η ψυχολογική προσέγγιση συμπληρώνει τα δημογραφικά δεδομένα: άνθρωποι με χαμηλή ανοχή σε σχέσεις χωρίς προσωπική ικανοποίηση, άτομα με τραυματικές εμπειρίες ή άκαμπτες πεποιθήσεις για την αγάπη και τη δέσμευση, είναι πιθανότερο να τερματίσουν μια σχέση, ανεξαρτήτως του αν βρίσκονται στο έβδομο ή στο δέκατο έτος.
Είναι ζήτημα γάμου ή συμβίωσης;
Η παραδοσιακή σύνδεση της επταετούς «φαγούρας» με τον γάμο αποδίδεται στο γεγονός ότι τη δεκαετία του ’50 ήταν εξαιρετικά σπάνιο να συγκατοικούν ανύπαντρα ζευγάρια. Σήμερα όμως, όπου η προγαμιαία συμβίωση είναι κοινωνικά αποδεκτή και ευρέως διαδεδομένη, το φαινόμενο μπορεί να αγγίζει εξίσου και τις μη… επισημοποιημένες σχέσεις.
Παρότι δεν υπάρχουν επαρκείς μελέτες που να καταγράφουν χωρισμούς ανύπαντρων ζευγαριών γύρω στο έβδομο έτος, πολλοί ειδικοί συμφωνούν πως τα μοτίβα φθοράς και επαναξιολόγησης της σχέσης παραμένουν ίδια, είτε υπάρχει νομικός δεσμός είτε όχι.
Τι κρύβεται πίσω από την κρίση;
Η «φαγούρα» δεν είναι απαραίτητα επιθυμία απιστίας ή αποχώρησης από τη σχέση. Συχνά, εκφράζεται μέσα από δυσαρέσκεια, απομάκρυνση, έλλειψη επικοινωνίας ή εσωτερική ανησυχία.
Απιστία: Αίτιο ή σύμπτωμα;
Η απιστία, συχνά παρερμηνευμένη ως αιτία διάλυσης, μπορεί να είναι το τελικό στάδιο μιας μακράς εσωτερικής αποσύνδεσης. Η ρίζα, σύμφωνα με τους ειδικούς, βρίσκεται αλλού: στην έλλειψη συναισθηματικής σύνδεσης, στις άλυτες συγκρούσεις και στην αδυναμία προσωπικής ανάπτυξης εντός της σχέσης.
Μπορεί να ξεπεραστεί; Συμβουλές από τους ειδικούς
Παρά τη φήμη της, η επταετής φαγούρα δεν είναι αναπόφευκτη. Αντίθετα, ζευγάρια που διατηρούν υψηλό επίπεδο επικοινωνίας, αυτογνωσίας και προθυμίας για εξέλιξη έχουν αυξημένες πιθανότητες να την ξεπεράσουν.
Ψυχοθεραπεία – ατομική ή ζεύγους: Η ατομική ψυχοθεραπεία μπορεί να βοηθήσει στη διαχείριση προσωπικών τραυμάτων ή στρες, ώστε να μην «φορτώνονται» στον σύντροφο. Η θεραπεία ζεύγους είναι επίσης κρίσιμη, ειδικά αν υπάρχουν:
- συγκρούσεις αξιών,
- χρόνια προβλήματα επικοινωνίας,
- συναισθηματική ή σεξουαλική δυσαρέσκεια.
Υπάρχουν ειδικοί που ασχολούνται με διαπολιτισμικές σχέσεις, σεξουαλική θεραπεία και σύνθετα οικογενειακά συστήματα.
Ειλικρίνεια και σεβασμός στην επικοινωνία: Η ανοιχτή, μη επικριτική συζήτηση για ανάγκες, ανησυχίες και επιθυμίες είναι βασική προϋπόθεση μιας υγιούς σχέσης. Ο σεβασμός δεν περιορίζεται στις προσωπικές συζητήσεις αλλά πρέπει να επεκτείνεται και στον τρόπο που μιλάμε για τον σύντροφό μας όταν εκείνος απουσιάζει.
Ανάπτυξη συναισθηματικής αυτονομίας και αλληλεξάρτησης: Η ισορροπία ανάμεσα στην ατομικότητα και τη συντροφικότητα είναι θεμελιώδης. Μια σχέση που βασίζεται στην αλληλεξάρτηση κι όχι στην εξάρτηση, έχει περισσότερες πιθανότητες να αντέξει τις πιέσεις του χρόνου.
7 χρόνια φαγούρας: Κρίση ή ευκαιρία για επανεκκίνηση;
Η επταετής φαγούρα, είτε την πιστεύει κανείς είτε όχι, λειτουργεί ως αφορμή για ενδοσκόπηση. Αντί να την αντιμετωπίζουμε ως μοιραίο γεγονός, μπορούμε να τη δούμε ως ευκαιρία επανασύνδεσης, επαναπροσδιορισμού και ανανέωσης της σχέσης. Οι δυσκολίες δεν είναι σημάδι αποτυχίας, αλλά ενδείξεις ότι μια σχέση εξελίσσεται. Και με σωστά εργαλεία, μπορεί να εξελιχθεί προς το καλύτερο.
Πηγή: https://www.newsbeast.gr
