Από τους σημαντικότερους ηθοποιούς της γενιάς του, ο Γιάννης Φέρτης διακρίθηκε από νωρίς για το υποκριτικό του ταλέντο, αλλά και για το χαμηλό προφίλ που κράτησε στα χρόνια της μεγάλης του δόξας.
Ο Γιάννης Φέρτης γεννήθηκε στις 21 Απριλίου 1938 στην Αθήνα με καταγωγή από την ορεινή Φθιώτιδα. Ο πατέρας του μαζί με τους θείους του διατηρούσαν κρεοπωλείο και ο νεαρός Γιάννης δούλευε το πρωί στο οικογενειακό μαγαζί και το βράδυ πήγαινε σχολείο. Από τα 16 του είχε αποφασίσει ότι θα γίνει ηθοποιός, ξεπερνώντας το δίλημμα ηθοποιός ή χασάπης, όπως ήταν η επιθυμία των γονιών του.
Οι παραστάσεις στο Θέατρο Τέχνης
Σπούδασε για δύο χρόνια στη σχολή του Θεάτρου Τέχνης του Κάρολου Κουν και πήρε άδεια ηθοποιού ως εξαιρετικό ταλέντο. Παρέμεινε στο Θέατρο Τέχνης κι έπαιξε σε μία σειρά από σπουδαίες παραστάσεις, με κορυφαία το «Γλυκό πουλί της νιότης» του Τένεσι Γουίλιαμς.
Υποδύθηκε τον Τσανς Γουέιν δίπλα στη Μελίνα Μερκούρη, ρόλο που ξανάπαιξε με τη Μελίνα, σε σκηνοθεσία του Ζιλ Ντασέν, το 1980. Η πορεία του στο θέατρο από την εποχή του Θεάτρου Τέχνης ήταν συνεχής και επιλεκτική, τόσο στους θιάσους με τους οποίους συνεργάστηκε, όταν δεν είχε δικό του θίασο, όσο και στο ρεπερτόριο.
Στον κινηματογράφο πρωτοεμφανίστηκε το 1961 στην ταινία του Σωκράτη Καψάσκη «Αγάπη και θύελλα», όπου γνώρισε την Ξένια Καλογεροπούλου, με την οποία παντρεύτηκε κι έζησαν μαζί μέχρι τον χωρισμό τους το 1972, όταν γνώρισε τη νεαρή τότε τραγουδίστρια Τάνια Τσανακλίδου.
Με την Ξένια Καλογεροπούλου συγκρότησαν ένα από τους πιο επιτυχημένους θιάσους κατά τη διάρκεια της κοινής επαγγελματικής και προσωπικής ζωής.
Οι συμμετοχές στον νέο ελληνικό κινηματογράφο
Ο Γιάννης Φέρτης πέρασε με ευκολία από το παλιό στον νέο ελληνικό κινηματογράφο, ίσως επειδή δεν τυποποιήθηκε. Ξεχωριστοί ήταν οι ρόλοι του στις ταινίες «Ποια είναι η Μαργαρίτα» (1961) του Ντίμη Δαδήρα, «Το μπλόκο» (1965) του Άδωνι Κύρου, «Με τη λάμψη στα μάτια» (1966) του Πάνου Γλυκοφρύδη, «Αυτοί που μίλησαν με το θάνατο» (1970) του Γιάννη Δαλιανίδη, «Αγάπη για πάντα» (1970) του Βασίλη Γεωργιάδη, «Υποβρύχιο Παπανικολής» (1971) του Γιωργου Ζερβουλάκου, «Αντάρτες των πόλεων» (1972) του Ντίμη Δαδήρα, «Το ευτυχισμένο πρόσωπο της Λεωνόρας» (1982) του Ντίνου Μαυροειδή και «Υπόγεια διαδρομή» (1983) του Απόστολου Δοξιάδη.
Στο σάουντρακ της ταινίας του Βασίλη Γεωργιάδη «Εκείνο το καλοκαίρι» (1971), ερμηνεύει τα τραγούδια του Γιάννη Σπανού «Σαν με κοιτάς» και «Μαζί σου στην ακρογιαλιά» (μαζί με την Αφροδίτη Μάνου). Η κορυφαία του στιγμή στη μεγάλη οθόνη είναι ο ρόλος του Ορέστη στην κινηματογραφική μεταφορά της τραγωδίας του Σοφοκλή «Ηλέκτρα», που σκηνοθέτησε ο Μιχάλης Κακογιάννης το 1962.
Οι εμφανίσεις σε τηλεοπτικές σειρές
Στη μικρή οθόνη εμφανίστηκε από τα μέσα της δεκαετίας του 1970 σε σειρές της δημόσιας τηλεόρασης («Αθάνατες ιστορίες αγάπης», «Η δασκάλα με τα χρυσά μάτια», «Ο συμβολαιογράφος», «Οι άθλιοι των Αθηνών» κ.ά.) και αργότερα της ιδιωτικής («Ο επισκέπτης της ομίχλης», «Το κόκκινο φεγγάρι», «Βαμμένος Ήλιος», «Βίος ανθόσπαρτος» κ.ά.).
Στη διάρκεια των γυρισμάτων της τηλεοπτικής σειράς «Ο Συμβολαιογράφος» (1979) γνώρισε την συμπρωταγωνίστριά του Μιμή Ντενίση, η οποία έγινε η δεύτερη σύζυγός του. Έζησαν μαζί έως το 1988, οπότε τράβηξαν χωριστούς δρόμους. Τρίτη του σύζυγος είναι η ηθοποιός Μαρίνα Ψάλτη, την οποία παντρεύτηκε το 2001.
Ο Γιάννης Φέρτης δάνεισε την εξαιρετική φωνή του σε πληθώρα διαφημιστικών σποτ του ραδιοφώνου και της τηλεόρασης. Αμειβόταν με μεγάλα ποσά, που τον βοηθούσαν να καλύψει τα χρέη του από τις επιχειρηματικές του δραστηριότητες στο θέατρο και να ζει αξιοπρεπώς, όπως είχε αποκαλύψει σε συνέντευξή του.
Ο Γιάννης Φέρτης πέθανε στις 14 Απριλίου 2024, σε ηλικία 85 ετών.
Πηγή: https://www.sansimera.gr
