Όζοι Θυρεοειδούς: Πότε θα πρέπει να μας ανησυχήσουν;

Όταν αναφερόμαστε στους όζους θυρεοειδούς εννοούμε, ουσιαστικά, σε κάποιες εντοπισμένες διογκώσεις του θυρεοειδούς αδένα, με τον αριθμό τους να κυμαίνεται από έναν έως και πολλαπλούς όζους θυρεοειδούς.

Σε γενικές γραμμές, οι όζοι του θυρεοειδούς αδένα συνιστούν μία εξαιρετικά συχνή πάθηση που θα εμφανισθεί έως και στο 50% των ενηλίκων κάποια στιγμή κατά τη διάρκεια της ζωής τους.

Επιστημονικά αποδεδειγμένα, οι όζοι θυρεοειδούς είναι στην πλειοψηφία τους καλοήθεις, με ένα μικρό ποσοστό τους, ωστόσο, να αφορά σε κακοήθεις όζους, δηλαδή σε όζους οι οποίοι υποκρύπτουν κάποιας μορφής καρκίνο του θυρεοειδούς αδένα.

Στην προσπάθεια, λοιπόν, αυτή να διασαφηνίσουμε την πραγματική φύση κάθε όζου, γεννάται εύλογα το ερώτημα «πότε οι όζοι είναι επικίνδυνοι;».

Η απάντηση στο ερώτημα αυτό εξαρτάται φυσικά από πολλαπλούς παράγοντες που εμφανίζει κάθε όζος μεμονωμένα.

Οι όζοι θυρεοειδούς, συνεπώς, που χαρακτηρίζονται ως επικίνδυνοι για την υπόκρυψη κάποιας κακοήθειας στο εσωτερικό τους είναι εκείνοι οι οποίοι παρουσιάζουν ένα ή περισσότερα από τα ακόλουθα στοιχεία:

• Όζοι που σχετίζονται με συγκεκριμένα στοιχεία από την κλινική εξέταση και το ιστορικό των ασθενών
• Όζοι με ύποπτα χαρακτηριστικά στο υπερηχογράφημα θυρεοειδούς
• Όζοι των οποίων η παρακέντηση και η κυτταρολογική εξέταση δεν ανέδειξε καλοήθεια αλλά κάποια σοβαρότερη αλλοίωση.

Πότε θα πρέπει να μας ανησυχήσουν οι όζοι θυρεοειδούς;

Όπως μας εξηγεί αναλυτικά ο Εξειδικευμένος Χειρουργός Θυρεοειδούς Κωνσταντίνος Αποστόλου, οι όζοι που οφείλουν να εγείρουν ανησυχία είναι εκείνοι οι οποίοι:

• Παρουσιάζονται για πρώτη φορά σε ηλικία κάτω των 20 ετών ή άνω των 60 ετών
• Εμφανίζονται στους άνδρες
• Εμφανίζονται σε ασθενείς στο οικογενειακό περιβάλλον των οποίων υπάρχει τουλάχιστον ένας Α΄ βαθμού συγγενής που έχει νοσήσει από καρκίνο του θυρεοειδούς αδένα
• Παρουσιάζονται σε ασθενείς που έχουν υποβληθεί στο παρελθόν σε ακτινοβολία στην περιοχή του τραχήλου για κάποια άλλη πάθηση
• Αναπτύσσονται επί του εδάφους μίας προϋπάρχουσας αυτοάνοσης θυρεοειδίτιδας Hashimoto.

Πέραν, ωστόσο, των προαναφερθέντων κλινικών στοιχείων, οι όζοι θυρεοειδούς θα πρέπει, επίσης, να μας ανησυχούν όταν εμφανίζουν ένα ή περισσότερα «ύποπτα» χαρακτηριστικά στον υπέρηχο θυρεοειδούς αδένα. Στα ύποπτα υπερηχογραφικά χαρακτηριστικά του όζου ανήκουν:

• η υποηχογένεια (υπόηχος ή υποηχογενής όζος θυρεοειδούς)
• το στρογγυλό σχήμα
• η αυξημένη αγγείωση
• τα ασαφή όρια του όζου
• η παρουσία αποτιτανώσεων εντός του όζου
• η αυξημένη σκληρότητα του όζου στην ελαστογραφία θυρεοειδούς
• το αυξημένο μέγεθος του όζου που υπερβαίνει τα 3 εκατοστά
• η συνύπαρξη με τον όζο διογκωμένων λεμφαδένων στην περιοχή του τραχήλου.

Αξιολογώντας τα προαναφερθέντα χαρακτηριστικά κάθε όζου μεμονωμένα προκύπτει ο αντίστοιχος βαθμός επικινδυνότητας του όζου και αποφασίζεται η παρακέντησή του και η επακόλουθη κυτταρολογική εξέταση του υλικού της παρακέντησής του.

Επιπρόσθετα των κλινικών και απεικονιστικών χαρακτηριστικών, κάθε όζος η παρακέντηση του οποίου ανέδειξε κάποια αλλοίωση σοβαρότερη της καλοήθειας οφείλει να εγείρει ένα βαθμό ανησυχίας, διότι το αποτέλεσμα αυτό υποδεικνύει αυξημένες πιθανότητες υπόκρυψης κάποιου καρκίνου του θυρεοειδούς στο εσωτερικό του.

Σύγχρονη εξατομικευμένη αντιμετώπιση για τους ύποπτους όζους θυρεοειδούς

Δεν υπάρχει αμφιβολία πως όλες οι περιπτώσεις όζων του θυρεοειδούς δεν είναι ταυτόσημες. Κατά συνέπεια, η αξιολόγηση των χαρακτηριστικών που εμφανίζει ένας όζος του θυρεοειδούς στο υπερηχογράφημα, σε συνδυασμό με την αξιολόγηση του αποτελέσματος της παρακέντησής του (όταν βέβαια αυτή ενδείκνυται να πραγματοποιηθεί), θα καθορίσουν, σε κάθε ασθενή εξατομικευμένα, την περαιτέρω διαχείριση του όζου αυτού.

Στις ημέρες μας, οι ασθενείς που πάσχουν από όζους θυρεοειδούς το αποτέλεσμα της παρακέντησης των οποίων εμπίπτει στη «γκρίζα ζώνη», μπορούν να επωφεληθούν από τη διενέργεια σύγχρονων μοριακών τεστ, τα οποία προσδιορίζουν περαιτέρω την επικινδυνότητα των όζων τους ή να επαναλάβουν την παρακέντηση του όζου μετά την παρέλευση ενός εύλογου χρονικού διαστήματος ή να προβούν σε αφαίρεση του σύστοιχου λοβού του θυρεοειδούς αδένα που φέρει τον όζο, πράξη ταυτόχρονα διαγνωστική και θεραπευτική.

Για τους όζους των οποίων η παρακέντηση ανέδειξε ευρήματα εξαιρετικά ύποπτα για κακοήθεια ή ακόμη και κακοήθεια, η χειρουργική θεραπεία με την ολική αφαίρεση του θυρεοειδούς αδένα (ολική θυρεοειδεκτομή) αποτελεί την πλέον ιδανική θεραπευτική μέθοδο, ενώ η επακόλουθη βιοψία του εν λόγω όζου θα καθορίσει και τους ενδεχόμενους περαιτέρω θεραπευτικούς χειρισμούς.

Αξιοσημείωτη είναι, επίσης, η εξαιρετική σημασία που διαδραματίζει, όπως άλλωστε έχει επιστημονικά αποδειχθεί, η επιλογή του κατάλληλου χειρουργού για την αντιμετώπιση των εξαιρετικά ύποπτων όζων ή των κακοήθων όζων του θυρεοειδούς. Σύμφωνα, λοιπόν, με τα αποτελέσματα των πλέον πρόσφατων επιστημονικών μελετών, την αφαίρεση του θυρεοειδούς αδένα θα πρέπει ιδανικά να την πραγματοποιεί κάποιος έμπειρος και εξειδικευμένος χειρουργός θυρεοειδούς, η εμπειρία και εξειδίκευση του οποίου εγγυώνται την επίτευξη άριστων θεραπευτικών αποτελεσμάτων, δίχως την πρόκληση κάποιου είδους επιπλοκής στους ασθενείς.

Εδώ θα πρέπει να τονίσουμε και το γεγονός πως τα θεραπευτικά αποτελέσματα κάθε χειρουργού θυρεοειδούς φυσικά και τεκμαίρονται και επαληθεύονται, μέσω της αξιολόγησης διαφόρων παραμέτρων, γεγονός που μόνο ωφέλιμο μπορεί να αποδειχθεί για τους ίδιους τους ασθενείς.

Για περισσότερες πληροφορίες, μπορείτε να επικοινωνήσετε με τον χειρουργό στα τηλέφωνα :

210 7709910 και 6940 167070.