Σε ανθρώπους, μικροπλαστικά έχουν ανιχνευθεί στον εγκέφαλο ασθενών με άνοια και στις αρτηριακές πλάκες ατόμων με καρδιακές παθήσεις. Όσοι είχαν πλαστικό στις πλάκες, είχαν σχεδόν πέντε φορές περισσότερες πιθανότητες να υποστούν εγκεφαλικό, καρδιακή προσβολή ή θάνατο εντός τριών ετών.

Προκλήσεις και μελλοντικές ελπίδες

Οι ειδικοί παραμένουν επιφυλακτικοί, καθώς ο ερευνητικός τομέας είναι νέος. Η καθηγήτρια Στέφανι Ράιτ από το Imperial College London σημειώνει ότι οι υπάρχουσες μέθοδοι δοκιμών δεν επιτρέπουν ακόμη οριστικά συμπεράσματα, ενώ η ακριβής ποσοτικοποίηση είναι δύσκολη λόγω της συνεχούς έκθεσης. «Δεν ξέρουμε αν [ένα συγκεκριμένο επίπεδο σωματιδίων] είναι κακό ή καλό, τι είδους πλαστικό είναι, από πού προέρχονται ή πού πηγαίνουν», εξηγεί.

Ο κίνδυνος, όπως επισημαίνουν η Δρ. Βαχίθα Αμπντούλ Σαλάμ, εξαρτάται από τον τύπο, το σχήμα και το μέγεθος των σωματιδίων, καθώς όσο μικρότερα είναι, τόσο πιο εύκολα διαπερνούν τα βιολογικά εμπόδια. Επίσης, οι μελέτες σε τρωκτικά δεν μεταφέρονται αυτούσιες στους ανθρώπους λόγω των βιολογικών διαφορών.

Παρ’ όλα αυτά, η έρευνα συνεχίζεται. Μια πρόσφατη μελέτη του Ρος έδειξε ότι ποντίκια που έφεραν το γονίδιο APOE4 (σχετικό με το Αλτσχάιμερ) παρουσίασαν πιο σοβαρή γνωστική εξασθένηση στην έκθεση σε πλαστικό.

Ως μια νότα αισιοδοξίας, ο Ρος επισήμανε ότι, παρόλο που τα επίπεδα μικροπλαστικών αυξάνονται, οι ηλικιωμένοι δεν φαίνεται να έχουν περισσότερο πλαστικό από τους νεότερους. «Θεωρώ ότι είναι θετικό, γιατί ίσως λέει ότι μπορούμε να τα απομακρύνουμε από το σώμα μας», σχολίασε ο νευροεπιστήμονας.