2/10/2024
Συχνά τα άτομα με κινητικές δυσκολίες δεν μπορούν να μετακινηθούν μέσα στην πόλη τους. Η πρόσβασή τους στις αυτονόητες συνθήκες της καθημερινότητας, μέσα σε μία οργανωμένη κοινωνία, μετατρέπεται σε «Γολγοθά», αναγκάζοντας πολλούς εξ αυτών να περιθωριοποιούνται και να κλείνονται στα σπίτια τους και στην «ιδιαιτερότητά» τους. Μετ’ εμποδίων η πρόσβαση στην εργασία, στο πανεπιστήμιο, στο σχολείο, στον γιατρό και στο νοσοκομείο, στην πλατεία, στα καταστήματα και στις υπηρεσίες.
Οι δυσκολίες που αντιμετωπίζουν σε δημόσιους χώρους τα άτομα με κινητική αναπηρία οφείλονται όχι τόσο στη σχετική νομοθεσία, αλλά στην πλημμελή εφαρμογή της και στην ακατάλληλη χρήση των χώρων από το ευρύτερο κοινό. Ανεπαρκής είναι ο αριθμός σε αναβατόρια, ράμπες και ανελκυστήρες σε δημόσια κτήρια, όπως εκπαιδευτικά ιδρύματα, νοσοκομεία κ.ά., αλλά και σε ιδιωτικές επιχειρήσεις, όπως πολυκαταστήματα και μεγάλες εταιρείες. Ακόμα και αυτά που υπάρχουν, μετά από κάποιο χρονικό διάστημα δεν είναι λειτουργικά, καθώς δεν δίνεται βάρος στη σωστή συντήρηση ή την επισκευή τους.
Η ύπαρξη μεγάλων πεζοδρομίων και ένα πολεοδομικό σχέδιο της πόλης που να προβλέπει συνθήκες ζωής και για τα άτομα με κινητικά προβλήματα, μάλλον είναι… όνειρο θερινής νυκτός. Σε μια άναρχα οικοδομημένη πολη, όπως η Αθήνα, αλλά και οι υπόλοιπες μεγάλες πόλεις στην Ελλάδα, η καθημερινότητα είναι μαρτύριο. Σπασμένα πεζοδρόμια και δρόμοι, ανύπαρκτες ή κατεστραμμένες μπάρες καθιστούν αδύνατη την πρόσβαση των ατόμων αυτών.
Στρεβλές νοοτροπίες
Ο πυρήνας, όμως, των δυσκολιών στην πρόσβαση που αντιμετωπίζουν τα άτομα με αναπηρία και με κινητικά προβλήματα είναι οι στρεβλές νοοτροπίες και η κοινωνική υποκουλτούρα. Συχνά, οι πολίτες κωφεύουν στα προβλήματα και στα θέματα που αντιμετωπίζουν τα άτομα με αναπηρία και τα… αρχειοθετούν στον φάκελο «διαφορετικότητα», «μη κανονικότητα» και «μειοψηφία». Οι θέσεις πάρκινγκ αναπήρων και οι ράμπες στα πεζοδρόμια, ωστόσο, δεν είναι για το αυτοκίνητό τους, είναι για τα ΑμεΑ.
Η πρόσβαση των ατόμων με αναπηρία και μειωμένη κινητικότητα σε όλα τα δημόσια μεταφορικά συστήματα της χώρας, σταθερής ή μη τροχιάς, αστικά και υπεραστικά, συμπεριλαμβανομένων των ταξί και των ΚΤΕΛ, φαντάζει μαρτύριο. Πολλές είναι οι δοκιμασίες μέχρι να μπορέσουν να εξυπηρετηθούν, κόντρα στους ευρωπαϊκούς κανονισμούς για τα δικαιώματα των επιβατών με αναπηρία.
Μία δοκιμασία που καλούνται να αντιμετωπίσουν είναι η «εχθρική» σε πολλές περιπτώσεις συμπεριφορά των στελεχών της αλυσίδας του τομέα μεταφορών (προσωπικό αεροδρομίων, σταθμών, προσωπικό επίγειας εξυπηρέτησης, εκπαιδευτών οδήγησης και επαγγελματιών οδηγών επιβατηγών οχημάτων). Το Σωματείο Εργαζομένων ΣΤΑΣΥ σε ανακοίνωσή του τονίζει ότι οι εργαζόμενοι «δεν έχουν λάβει κανενός είδους εκπαίδευση για διαχείριση των περιπτώσεων χρήσης του μέσου από εμποδιζόμενα άτομα, ιδιαίτερα συμπολίτες μας ΑμεΑ. Το ίδιο πρόβλημα αλλά σε υπερθετικό βαθμό υφίσταται όταν αντιμετωπίζονται από ανθρώπους ιδιωτικής εταιρείας φύλαξης».
Προβλήματα παντού
Στις υποδομές των σταθμών το κυριότερο πρόβλημα αφορά τους ανελκυστήρες και τις κυλιόμενες σκάλες, οι οποίες, ιδίως στη γραμμή του ΗΣΑΠ, είναι μόνιμα σχεδόν εκτός λειτουργίας, λόγω βλάβης. Οι συγκεκριμένες υποδομές κατασκευάστηκαν πριν από τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2004, τα ανταλλακτικά τους είναι δυσεύρετα και κατά συνέπεια η αποκατάσταση των βλαβών τους, αν δεν είναι αδύνατη, απαιτεί πολύ χρόνο. Σε όλο αυτό το αλαλούμ, προφανώς και δεν λειτουργεί ένα αξιόπιστο σύστημα παρακολούθησης των βλαβών, ώστε οι επιβάτες να ενημερώνονται εγκαίρως για τους ανελκυστήρες και τις κυλιόμενες σκάλες που δεν λειτουργούν.
Οι «οδηγοί» όδευσης τυφλών, οι ανάγλυφες χαραγμένες πλάκες που η φιλοσοφία τους είναι να τις αγγίζει το λευκό μπαστούνι και να δίνουν έναν προσανατολισμό, σε πολλές περιπτώσεις τοποθετούνται από τους εργολάβους ως διακοσμητικοί, με περίτεχνα σχέδια και δημιουργούν πρόσθετες δυσκολίες στα άτομα μειωμένης όρασης.
Σε πολλές αποβάθρες δεν υπάρχουν ράμπες επιβίβασης αμαξιδίων στους συρμούς, αφού η προμήθειά τους, με βάση τις πραγματικές ανάγκες, σημειώνει δραματική καθυστέρηση… Κάποιοι ευφάνταστοι, μάλιστα, έχουν στήσει περίπτερα ή καντίνες σε ορισμένους σταθμούς κλείνοντας ένα τμήμα της εξόδου των επιβατών με αποτέλεσμα να γίνεται απολύτως δυσχερής η πρόσβαση σε συμπολίτες μας που κινούνται με αμαξίδιο. Ενδεικτική είναι η εικόνα στον σταθμό της Καλλιθέας.
Στον αντίποδα αυτής της γκρίζας εικόνας, η Ελλάδα είναι σημείο αναφοράς στον Προσβάσιμο Τουρισμό, καθώς πρωτοπορεί στην αυτόνομη πρόσβαση ΑμεΑ στη θάλασσα σε παγκόσμιο επίπεδο. Περισσότερες από 250 παραλίες είναι προσβάσιμες σε άτομα με αναπηρία και άτομα με περιορισμένη κινητικότητα, όπως ηλικιωμένοι, έγκυες γυναίκες και άτομα με προσωρινούς τραυματισμούς. Σε μία ακόμη περίπτωση, λοιπόν, η καθημερινότητα ταλαιπωρεί σε αυτήν τη χώρα!
Πηγή: https://tomanifesto.gr
Πηγή φωτογραφίας: https://secure.gravatar.com
