3/10/2024
Σε μια εποχή που η κοινωνία καλείται να αγκαλιάσει την ισότητα και τη συμπερίληψη, ορισμένες πράξεις ανθρώπων αποκαλύπτουν πόσο μακριά είμαστε από τον στόχο της πλήρους κοινωνικής δικαιοσύνης.
Πρόσφατα, μια υπόθεση που αφορά την άρνηση των ενοίκων μιας πολυκατοικίας να εγκρίνουν την κατασκευή εσωτερικής ράμπας για ΑμεΑ, με πρωταγωνίστρια μια ένοικο που είναι η ίδια άτομο με αναπηρία, αναδεικνύει τον βαθμό απανθρωπιάς και έλλειψης αλληλεγγύης που δυστυχώς παραμένει ζωντανός σε ορισμένα κοινωνικά σύνολα.
Στη συγκεκριμένη περίπτωση, οι ένοικοι της πολυκατοικίας πραγματοποίησαν γενική συνέλευση για να συζητήσουν το αίτημα κατασκευής μιας εσωτερικής ράμπας, προκειμένου να διευκολυνθεί η κίνηση της ένοικου με αναπηρία.
Η ράμπα αυτή δεν ζητήθηκε να χρηματοδοτηθεί από τους άλλους ενοίκους, αλλά μόνο να εγκριθεί η τοποθέτησή της. Ωστόσο, η απάντηση που έλαβε η ένοικος ήταν συγκλονιστική: οι υπόλοιποι ένοικοι αρνήθηκαν να εγκρίνουν την κατασκευή, επικαλούμενοι διάφορες δικαιολογίες που αποκάλυπταν έλλειψη κατανόησης, ευαισθησίας και, πάνω απ’ όλα, ανθρωπιάς.
Αυτή η απόφαση είναι βαθιά προσβλητική και αποκαλύπτει μια απάνθρωπη στάση απέναντι σε έναν συνάνθρωπο που αντιμετωπίζει κινητικές δυσκολίες. Σε μια σύγχρονη κοινωνία, όπου οι αξίες της ισότητας, της συμπερίληψης και της προσβασιμότητας για όλους θα έπρεπε να είναι δεδομένες, τέτοιες ενέργειες όχι μόνο παραβιάζουν τα δικαιώματα των ΑμεΑ, αλλά υπονομεύουν και τον πολιτισμό της συνύπαρξης και της αλληλεγγύης.
Η τοποθέτηση μιας ράμπας δεν είναι απλώς ένα ζήτημα υποδομών· είναι ένας τρόπος να εξασφαλιστεί ότι όλοι οι άνθρωποι έχουν ίσα δικαιώματα στην πρόσβαση και την αξιοπρεπή διαβίωση.
Η άρνηση αυτή έρχεται σε αντίθεση με τις ηθικές αξίες που κάθε κοινωνία οφείλει να προάγει. Επίσης, έρχεται σε σύγκρουση με τη νομοθεσία που επιβάλλει την προσαρμογή των κοινόχρηστων χώρων για την εξυπηρέτηση των ΑμεΑ.
Πέρα από τη νομική διάσταση, όμως, η υπόθεση αυτή αποδεικνύει πόσο εύκολα μπορεί να επικρατήσει ο ατομισμός, όταν τίθεται ζήτημα που απαιτεί από τους ανθρώπους να δείξουν κατανόηση και συμπόνοια. Οι λόγοι που επικαλέστηκαν οι ένοικοι – από αισθητικά ζητήματα έως τον φόβο για μελλοντικά έξοδα – δείχνουν την επιφανειακή τους αντίληψη της κατάστασης και την απροθυμία τους να προσαρμοστούν σε νέες πραγματικότητες που απαιτούν κοινωνική υπευθυνότητα.
Η περίπτωση αυτή λειτουργεί ως υπενθύμιση ότι, αν και έχουν γίνει βήματα για την προστασία των δικαιωμάτων των ατόμων με αναπηρίες, η πραγματική αλλαγή νοοτροπίας αργεί να έρθει. Οι πολυκατοικίες και οι κοινότητες, ως μικρογραφίες της κοινωνίας μας, πρέπει να θέτουν ως προτεραιότητα τη συμπερίληψη και την αλληλεγγύη. Η αδυναμία κάποιων να το κατανοήσουν αυτό υποδεικνύει την ανάγκη για περισσότερη ενημέρωση και ευαισθητοποίηση γύρω από τα ζητήματα των ΑμεΑ.
Συμπερασματικά, η απόφαση των ενοίκων να μην εγκρίνουν την κατασκευή της ράμπας για την ένοικο με αναπηρία είναι ένα θλιβερό παράδειγμα απανθρωπιάς και έλλειψης σεβασμού προς τα δικαιώματα των άλλων. Αποτελεί ευθύνη όλων μας να εξασφαλίσουμε ότι τέτοιες καταστάσεις δεν θα αποτελούν πλέον πραγματικότητα, αλλά θα είναι απλώς ατυχείς εξαιρέσεις σε μια κοινωνία που σέβεται και φροντίζει για όλους.
Πηγή: https://debater.gr
Πηγή φωτογραφίας: https://secure.gravatar.com
