22/5/2024
Μακροπλαστικά, μεσοπλαστικά, μικροπλαστικά και νανοπλαστικά… σωματίδια διαφορετικών μεγεθών – μεγαλύτερα από 2,5 εκ. έως μικρότερα των 100 nm. – που προκύπτουν από τη διάσπαση τμημάτων πλαστικού διασκορπίζονται στο περιβάλλον και καταλήγουν στον ωκεανό απειλώντας τη θαλάσσια ζωή και επηρεάζοντας αρνητικά όλη τη τροφική αλυσίδα, αλλά και τη φωτοσύνθεση των υδρόβιων φυτών.
Ολόκληρο το οικοσύστημα, η βιοποικιλότητα και οι οικότοποι κινδυνεύουν από έναν μη ορατό στο γυμνό μάτι κίνδυνο ικανό να επιφέρει δραματικές επιπτώσεις στο περιβάλλον.
Ετησίως, σύμφωνα με το World Εconomic Forum, τουλάχιστον 8 εκατ. τόνοι πλαστικών καταλήγουν στη θάλασσα με τους ειδικούς να προειδοποιούν ότι αν δε ληφθούν άμεσα μέτρα οι ωκεανοί ως το 2050 θα έχουν περισσότερα πλαστικά – σε βάρος – από ότι ψάρια.
Ανάμεσα στις σοβαρές συνέπειες που συνδέονται με την παρουσία πλαστικού στις θάλασσες είναι και ο τρόπος με τον οποίο απορροφάται το διοξείδιο του άνθρακα.
Ο ωκεανός λειτουργεί ως άτυπη δεξαμενή άνθρακα, όπως συμβαίνει με τα δάση, αφού χάρη στο φυτοπλαγκτόν συγκρατούνται στο βυθό μικροοργανισμοί, μικρόβια, σκόνη και ίνες από πλαστικά.
Το λεγόμενο «θαλάσσιο χιόνι» που σχηματίζεται από το νεκρό φυτοπλαγκτόν παίζει καθοριστικό ρόλο στη δέσμευση άνθρακα, αφού σχηματίζεται από μικροσκοπικά οργανικά υπολείμματα, όπως φύκια, νεκροί θαλάσσιοι οργανισμοί, περιττώματα υδρόβιων ζώων. Τα θραύσματα που επιπλέουν σταδιακά καταλήγουν στον πυθμένα. Αυτή η… χιονόπτωση διαδραματίζει σημαντικό ρόλο στην ευαίσθητη ισορροπία του θαλάσσιου οικοσυστήματος.
Ωστόσο, προκύπτει από έρευνα του πανεπιστημίου Νορθίστερν που δημοσιεύθηκε στο Marine Chemistry ότι τα μικροπλαστικά επιβραδύνουν τη διαδικασία αυτή αλλοιώνοντας το «θαλάσσιο χιόνι» κι εμποδίζοντάς το να καταλήξει στον πυθμένα.
Οι ερευνητές παρατήρησαν ότι αν το φυτοπλαγκτόν αναπτυχθεί πάνω σε μικροπλαστικά, τότε αυτό επιπλέει για μεγαλύτερο χρονικό διάστημα όταν πεθάνει, με αποτέλεσμα το «θαλάσσιο χιόνι» να βυθίζεται πιο αργά επιδρώντας αρνητικά στην αποτελεσματικότητα του ωκεανού να παγιδεύσει το διοξείδιο του άνθρακα.
Η επιστημονική ομάδα διεξήγαγε πειράματα όπου το φυτοπλαγκτόν αναπτύχθηκε σε δεξαμενές με και χωρίς μικροπλαστικά. Μελετώντας τον ρυθμό με τον οποίο βυθίστηκε, οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι τα συσσωματώματα που περιείχαν μικροπλαστικά κινούνταν κατά 20% πιο αργά από εκείνα χωρίς πλαστικό. Επιπλέον, κατέληξαν ότι τα μικροπλαστικά που διαλύονται από το ηλιακό φως στην επιφάνεια του ωκεανού στερούν από το φυτοπλαγκτόν πολύτιμα συστατικά για την ανάπτυξή του.
Επομένως αποδεικνύεται για μία ακόμα φορά ο σοβαρός αντίκτυπος των πλαστικών στη θαλάσσια ζωή, υπενθυμίζοντας ότι χρειάζονται συντονισμένες προσπάθειες για την αντιμετώπιση της ρύπανσης. Στο πλαίσιο αυτό απαραίτητος είναι ο περιορισμός χρήσης πλαστικών, η σωστή ανακύκλωση και η σωστή επεξεργασία των λυμάτων πριν αυτά καταλήξουν στον ωκεανό.
Πηγή: https://www.newmoney.gr
Πηγή φωτογραφίας: https://secure.gravatar.com
