22/5/2024
H σκωληκοειδίτιδα είναι η φλεγμονή της σκωληκοειδούς απόφυσης, ενός μικρού τμήματος του παχέος εντέρου το οποίο ξεκινάει από το αρχικό του τμήμα (τυφλό), κοντά στο σημείο σύνδεσής του με το λεπτό έντερο.
Η φλεγμονή αυτή προκαλείται συνήθως από απόφραξη του αυλού, για την οποία μπορεί να ευθύνονται διογκωμένοι λεμφαδένες γύρω από τη βάση της, κοπρόλιθοι, παράσιτα, καρκινοειδή ή πολύ σπανιότερα, ξένα σώματα.
Η απόφραξη αυτή έχει σαν αποτέλεσμα τη διάταση της σκωληκοειδούς απόφυσης, καθώς η έκκριση του βλεννογόνου στο εσωτερικό του τοιχώματος της δε σταματά, ενώ παράλληλα αρχίζει και ο πολλαπλασιασμός των μικροβίων.
Πρόκειται για μια κατάσταση, η οποία αν δεν αντιμετωπιστεί εγκαίρως, μπορεί να έχει ως αποτέλεσμα την έξοδο κοπρανώδους υλικού και μικροβίων στην περιτοναϊκή κοιλότητα και τελικά την πρόκληση περιτονίτιδας, κατάστασης απειλητικής για τη ζωή.
Κάθε θεραπεία της σκωληκοειδίτιδας, συντηρητική ή χειρουργική, έχει πλεονεκτήματα και μειονεκτήματα.
Η λήψη αντιβιοτικών μπορεί να αποτελεί μια καλή επιλογή για μερικούς ασθενείς, αλλά όχι για όλους, σύμφωνα με τα αποτελέσματα μιας μελέτης που δημοσιεύθηκε στο New England Journal of Medicine.
Η συνήθης θεραπεία είναι η χειρουργική αφαίρεση της σκωληκοειδούς απόφυσης, παρόλο που η χρήση αντιβιοτικών έχει προταθεί ως εναλλακτική λύση πριν από 6 τουλάχιστον δεκαετίες.
Η μεγαλύτερη κλινική μελέτη που έγινε για την σύγκριση της έκβασης των ασθενών που λαμβάνουν φαρμακευτική αγωγή ή χειρουργική θεραπεία για την αντιμετώπιση της πάθησης είναι η CODA. Για τις ανάγκες της μελέτης, οι ερευνητές συνέλεξαν στοιχεία από 25 νοσοκομεία 14 πολιτειών των ΗΠΑ, στα οποία απευθύνθηκαν 1.552 ασθενείς με σκωληκοειδίτιδα, εκ των οποίων οι 414 είχαν κοπρόλιθο στη σκωληκοειδή απόφυση. Οι 776 ασθενείς αντιμετωπίστηκαν συντηρητικά και οι άλλοι 776 χειρουργικά (το 96% αυτών λαπαροσκοπικά).
Τα ευρήματα έδειξαν ότι τα αντιβιοτικά δεν είναι κατώτερα από την σκωληκοειδεκτομή για τις πρώτες 30 ημέρες. Το 29% αυτών που αρχικά έλαβαν αρχικά αντιβίωση υποβλήθηκε σε σκωληκοειδεκτομή μέσα σε 90 ημέρες, συμπεριλαμβανομένου του 41% των ασθενών με κοπρόλιθο και του 25% των ασθενών χωρίς κοπρόλιθο στη σκωληκοειδή απόφυση.
Συγκριτικά με την ομάδα που χειρουργήθηκε εξ αρχής, στην ομάδα των αντιβιοτικών οι επιπλοκές ήταν πιο συχνές (8,1 έναντι 3,5 ανά 100 συμμετέχοντες), ενώ υψηλότερο ήταν και το ποσοστό των σοβαρών ανεπιθύμητων ενεργειών (4,0 έναντι 3,0 ανά 100 συμμετέχοντες).
Στη συγκεκριμένη μελέτη η αρχική θεραπεία με αντιβιοτικά φάνηκε να δημιουργεί υψηλότερο κίνδυνο στους ασθενείς με κοπρόλιθο στη σκωληκοειδή απόφυση.
Η αντιμετώπιση με αντιβιοτικά είναι μια πρόσκαιρη λύση που μπορεί να δώσει λίγο χρόνο στον ασθενή να προγραμματίσει τη χειρουργική επέμβαση, η οποία είναι η μοναδική οριστική θεραπεία της σκωληκοειδίτιδας.
Για την οξεία σκωληκοειδίτιδα η σκωληκοειδεκτομή παραμένει η ενδεδειγμένη θεραπεία, η οποία θα πρέπει να εκτελείται το δυνατόν συντομότερο, προκειμένου να αποφευχθούν τυχόν επιπλοκές.
Πηγή: https://www.onmed.gr
