15/3/2024
Φωλιασμένα στην καρδιά του αστικού τοπίου, μέσα στη τσιμεντένια ζούγκλα των πόλεων ξεπροβάλλουν μικροσκοπικά δάση που παρέχουν γενναιόδωρα καταφύγιο για ζώα και πτηνά, ενώ λειτουργούν ως πνεύμονες οξυγόνου για τους κατοίκους των μεγαλουπόλεων που πασχίζουν καθημερινά με την ατμοσφαιρική ρύπανση.
Το μικροσκοπικό δάσος (Tiny Forest) είναι μέθοδος που ανέπτυξε ο Ιάπωνας βοτανολόγος Ακίρα Μιγιαγουάκι τη δεκαετία του 1970 για τη μεγαλύτερη χαλυβουργία της Ιαπωνίας, Nippon Steel, και στη συνέχεια υιοθετήθηκε από ιαπωνικές εταιρίες τόσο στη γενέτειρά του όσο σε χώρες του εξωτερικού.
Ο Μιγιαγουάκι μελετούσε πολύ προσεκτικά τις πιθανές τοποθεσίες όπου θα σχεδίαζε τα δάση του καταλήγοντας σε αυτές σύμφωνα με τα δέντρα που υπήρχαν στην περιοχή. Έχοντας ως πρότυπο τα αυτοφυή και ενδημικά δάση προσδιόριζε τα είδη φυτών που θα χρησιμοποιούσε, βελτίωνε την ποιότητα του εδάφους προσθέτοντας κατάλληλα οργανικά υλικά και φύτευε σε διαφορετικά επίπεδα δενδρύλλια ενδημικών δέντρων με πυκνό τρόπο -τρία ανά τ.μ-, καθώς στόχος ήταν η προσομοίωση ενός φυσικού δάσους σε ένα χώρο όμως, μικροσκοπικό όσο ένα γήπεδο τένις.
«Η φύτευση θα πρέπει να εστιάζει στα αυτοφυή δέντρα της εκάστοτε τοποθεσίας και να ακολουθεί τους νόμους του φυσικού δάσους», τόνιζε ο Ιάπωνας ειδικός.
Το 2015 περιβαλλοντική υπηρεσία στην Ολλανδία τον κάλεσε να δημιουργήσει το πρώτο μικροσκοπικό δάσος στη χώρα (ήταν το πρώτο της Ευρώπης). Έτσι, με τη βοήθεια των δημοτικών αρχών του Ζάανσταντ, με τη συμμετοχή μαθητών και κατοίκων πήρε μορφή το πρώτο δάσος «τσέπης» και σε διάστημα πέντε ετών το αποτέλεσμα ήταν εντυπωσιακό, αφού τα δέντρα αναπτύχθηκαν με γοργό ρυθμό και η βιοποικιλότητα ενισχύθηκε.
Από τότε, δεκάδες μικροσκοπικά δάση έχουν δημιουργηθεί στις Κάτω Χώρες, σε συνεργασία με δήμους, κατοίκους και σχολεία που τα χρησιμοποιούν ως υπαίθριες αίθουσες διδασκαλίας. Το μέγεθός τους, μάλιστα, καθιστά δυνατή τη δημιουργία τους δίπλα σε σχολεία, ακόμα και σε οδικά δίκτυα.
Χάρη στα δάση του Μιγιαγουάκι, ο οποίος έλαβε το κορυφαίο βραβείο Blue Planet Prize για το έργο του στην αποκατάσταση των δασικών οικοσυστημάτων, οι κάτοικοι των πόλεων έρχονται σε επαφή με τη φύση, παράλληλα περιορίζονται οι επιπτώσεις της κλιματικής αλλαγής, δεσμεύεται ποσοστό εκπομπών διοξειδίου του άνθρακα και παρέχεται στέγη για την αστική πανίδα.
Η τάση αυτή κερδίζει έδαφος σε όλο τον κόσμο και σύντομα πρόκειται να φτάσει και στο Μανχάταν των ΗΠΑ, όπου έχει προγραμματιστεί τους ερχόμενους μήνες η δημιουργία του στα νότια της νήσου Ρούσβελτ.
Όπως αναφέρουν οι New Yorks Times πρόκειται για το πρώτο στην πόλη και θα απαρτίζεται από 1.000 αυτοφυή φυτά, δέντρα και θάμνους, καλύπτοντας μόλις 2.700 τ.μ.
Μπορεί τα δάση αυτά να είναι μικροσκοπικά, αλλά η δύναμή τους είναι εξαιρετικά μεγάλη αφού λειτουργούν σαν εργαλεία για την καταπολέμηση της κλιματικής αλλαγής και την ενίσχυση των οικοτόπων αφού προσελκύουν διαφορετικά είδη άγριας ζωής.
Παράλληλα, αυτή η μέθοδος δενδροφύτευσης έχει περισσότερα πλεονεκτήματα από την παραδοσιακή δασοπονία αφού αξιοποιούνται υποβαθμισμένες εκτάσεις περιορισμένης έκτασης με σημαντικά αποτελέσματα στο αστικό περιβάλλον. Έχει παρατηρηθεί, δε, πως τα δέντρα αναπτύσσονται πολύ ταχύτερα -ακόμα και 10 φορές ταχύτερα- και δεσμεύουν περισσότερο άνθρακα, ενώ έχει καταγραφεί υψηλότερο ποσοστό βιοποικιλότητας.
Ακολουθώντας, λοιπόν, τη βασική αρχή του Ιάπωνα βοτανολόγου, περιβαλλοντολόγου και ομότιμου καθηγητή στο Εθνικό Πανεπιστήμιο της Γιοκοχάμα, σύμφωνα με την οποία γίνεται χρήση δέντρων που θα φύονταν στην περιοχή και που συνεργάζονται μεταξύ τους δημιουργώντας μία πολυεπίπεδη δασική κοινότητα, οδηγώντας σε ένα ανθεκτικό δασικό οικοσύστημα, θα δημιουργηθεί το μίνι «Δάσος Θεραπείας του Μανχάταν» στη Νήσο Ρούσβελτ.
Πρόκειται να είναι το 200ο δάσος που θα φυτευτεί από το ίδρυμα SUGi, το οποίο μεταξύ άλλων εργάζεται για την ενίσχυση της βιοποικιλότητας και την αποκατάσταση των οικοσυστημάτων στις ΗΠΑ. Ανάμεσα στα 40 διαφορετικά είδη που θα χρησιμοποιηθούν συγκαταλέγονται η λευκή βελανιδιά, η φτέρη της Νέας Υόρκης και η λευκή πεύκη ανατολικής Ευρώπης.
Η ποικιλία της χλωρίδας αναμένεται να λειτουργήσει σαν μικρός πνεύμονας για το Μανχάταν, παρέχοντας στέγη για ζώα, πτηνά και έντομα, αλλά και καταφύγιο για τους σχεδόν 12.000 κατοίκους της περιοχής και την ίδια στιγμή, πρόκειται να συμβάλει στη μείωση της θερμοκρασίας.
Μίνι-δάση έχουν φυτευτεί σε όλο τον κόσμο από την Ευρώπη, την Αφρική, τη Νότια Αμερική, την Ασία, τη Ρωσία και τη Μέση Ανατολή, ενώ στις ΗΠΑ βρίσκονται σε περιοχές της Ουάσιγκτον και τη Μασαχουσέτης.
Πηγή: https://www.newmoney.gr
Πηγή φωτογραφίας: https://secure.gravatar.com
