21/1/2023
Ο Setor K. Kunutsor από το Πανεπιστήμιο του Leicester στο Ηνωμένο Βασίλειο και οι συνάδελφοί του ποσοτικοποίησαν τη φύση και το βαθμό της συσχέτισης της καρδιοαναπνευστικής ικανότητας και της χρόνιας νεφρικής νόσου σε 2.099 άνδρες ηλικίας 42 έως 61 ετών με φυσιολογική νεφρική λειτουργία κατά την έναρξη της μελέτης.
Τα δεδομένα από τις επαναλαμβανόμενες μετρήσεις καρδιοαναπνευστικής ικανότητας που λήφθηκαν 11 χρόνια μετά την αρχική μέτρηση χρησιμοποιήθηκαν για να γίνουν διορθώσεις ως προς τη μεταβλητότητα που παρουσίαζαν οι συμμετέχοντες.
Κατά τη διάρκεια μιας μέσης περιόδου παρακολούθησης 25,8 ετών, καταγράφηκαν 197 περιπτώσεις χρόνιας νεφρικής νόσου.
Οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι όσο αυξανόταν η καρδιοαναπνευστική ικανότητα των συμμετεχόντων, τόσο μειωνόταν ο κίνδυνος χρόνιας νεφρικής νόσου.
Μετα-ανάλυση πέντε μελετών, συμπεριλαμβανομένης αυτής, στις οποίες συμμετείχαν συνολικά 32.447 ενήλικες, από τους οποίους οι 4.043 ανέπτυξαν χρόνια νεφρική νόσο, έδειξε ότι οι πλήρως προσαρμοσμένες αναλογίες κινδύνου για χρόνια νεφρική νόσο ήταν 0,58 και 0,40 συγκρίνοντας τις μακροπρόθεσμες τιμές καρδιοαναπνευστικής ικανότητας.
«Χρησιμοποιώντας μεμονωμένες μετρήσεις καρδιοαναπνευστικής ικανότητας για τη διερεύνηση της συσχέτισης μεταξύ του κινδύνου χρόνιας νεφρικής νόσου και της καρδιοαναπνευστικής ικανότητας, διαπιστώσαμε ότι η πραγματική συσχέτιση θα μπορούσε πραγματικά να υποτιμηθεί», γράφουν οι συγγραφείς.
«Οι στρατηγικές που μπορούν να αυξήσουν ή να διατηρήσουν υψηλά τα επίπεδα καρδιοαναπνευστικής ικανότητας, όπως η τακτική αερόβια σωματική δραστηριότητα και η άσκηση, θα πρέπει να ενθαρρύνονται σε όλους τους τομείς».
Τα ευρήματα δημοσιεύτηκαν στην επιθεώρηση GeroScience.
Πηγή: https://www.onmed.gr
Πηγή φωτογραφίας: https://secure.gravatar.com
