4/8/2022
Ο παιδικός διαβήτης τύπου 1 πολλαπλασιάζει το ψυχικό φορτίο και τον κίνδυνο ψυχικών νόσων τόσο για το παιδί που νοσεί όσο και για την οικογένειά του, ισχυρίζονται ερευνητές από το Ινστιτούτο Καρολίνσκα
Σημαντικό παράγοντα κινδύνου για ψυχικές διαταραχές όπως κατάθλιψη, στρες και λοιπές αγχώδεις διαταραχές αποτελεί ο σακχαρώδης διαβήτης τύπου 1 (ΣΔ1), τόσο στα παιδιά όσο και τους στενούς τους συγγενείς, αναφέρουν σε πρόσφατη δημοσίευσή τους στο Diabetes Care ερευνητές από το Ινστιτούτο Καρολίνσκα.
Σύμφωνα με τους ίδιους, τα ευρήματα αποκαλύπτουν τα εμπόδια που υψώνουν οι ψυχικές διατραχές στη βέλτιση φροντίδα των παιδιών με διαβήτη και αναδεικνύουν την ανάγκη ψυχολογικής υποστήριξης τόσο στους παιδιατρικούς ασθενείς όσο και τις οικογένειές του. Προτείνουν δε την αναθεώρηση των οδηγιών της Διεθνούς Εταιρείας για τον Παιδικό και Εφηβικό Διαβήτη (ISPAD), οι οποίες περιορίζουν τις συστάσεις για τακτικό έλεγχο της ψυχικής υγείας στα παιδιά, αφήνοντας κατά μέρος το οικογενειακό περιβάλλον.
«Πολλοί γιατροί θα υποθέσουν απλώς από διαίσθηση ότι ο διαβήτης σε ένα παιδί επηρεάζει αρνητικά την ψυχική υγεία του ίδιου όσο και των μελών της οικογένειας. Πιστεύουμε όμως ότι η απάντηση δεν είναι τόσο απλή. Η μελέτη μας προτείνει την πιθανή ύπαρξη μιας γενετικής συνιστώσας πίσω από αυτή τη σχέση», αναφέρει η Agnieszka Butwicka, επίκουρη καθηγήτρια στο Τμήμα Ιατρικής Επιδημιολογίας και Βιοστατιστικής του Ινστιτούτου.
Διπλάσιος κίνδυνος κατάθλιψης
Οι ερευνητές μελέτησαν της σχέση 3,5 εκατ. ανθρώπων που γεννήθηκαν στη Σουηδία μεταξύ 1973 και 2007 με τους βιολογικούς γονείς, τα αμφιθαλή (από δύο ίδιους γονείς) και ετεροθαλή τους αδέλφια και τα ξαδέλφια. Για τα περισσότερα από 20.000 άτομα που είχαν διαγνωστεί με παιδικό ΣΔ1, παρατηρήθηκε διπλάσιος σχεδόν κίνδυνος κατάθλιψης και κατά 1,6 φορές μεγαλύτερος για στρες και άλλες διαταραχές του άγχους συγκριτικά με τον πληθυσμό χωρίς τη νόσο.
Στους γονείς και τα αμφιθαλή αδέλφια των παιδιών με ΣΔ1 εντοπίστηκαν επίσης αυξημένες πιθανότητες των παραπάνω ψυχικών διαταραχών αν και σε μικρότερο βαθμό, ενώ στα ετεροθαλή αδέλφια και τα ξαδέλφια παρατηρήθηκαν μηδενικές ή πολύ μικρές πιθανότητες για ορισμένες παθήσεις.
Δεδομένου οι γονείς με τα παιδιά και τα αμφιθαλή αδέλφια «μοιράζονται» περισσότερο το ίδιο γενετικό υλικό (περίπου 50%) από ό,τι τα ετεροθαλή αδέλφια (περίπου 25%) και τα ξαδέλφια (λιγότερο από 12,5%), συνάγεται κατά τους ερευνητές ότι τα γονίδια ενδεχομένως να εμπλέκονται στα προβλήματα ψυχικής υγείας στον διαβήτη τύπου 1. Σημειώνουν όμως ότι πρόκειται για μια απλή μελέτη παρατήρησης που δεν αναδεικνύει αιτιώδεις σχέσεις.
Πηγή: https://www.iatropedia.gr
Πηγή φωτογραφίας: https://secure.gravatar.com
