Η Ζωή Φυτούση διέπρεψε ως ηθοποιός και τραγουδίστρια τη δεκαετία του ‘60. Μεγάλη της επιτυχία το τραγούδι του Μάνου Χατζιδάκι «Φέρτε μου ένα μαντολίνο».
Γεννήθηκε στην Αθήνα στις 4 Σεπτεμβρίου 1933 και κατάγονταν από τη Χίο. Σπούδασε στις δραματικές σχολές του Ελληνικού Ωδείου και Μιχάλη Κουνελάκη. Πρωτοανέβηκε στο σανίδι το 1953, με το έργο «Η μαρκησία της φτωχογειτονιάς», στο Θέατρο Σαμαρτζή. Έπαιξε σε όλα τα είδη από τραγωδία μέχρι επιθεώρηση και συνεργάστηκε με τους σημαντικότερους Έλληνες σκηνοθέτες και ηθοποιούς.
Στον κινηματογράφο πρωτοεμφανίστηκε το 1952 στην ταινία του Φίλιππα Φυλακτού «Ζαΐρα». Έπαιξε σε πολλές ταινίες της χρυσής εποχής του εμπορικού κινηματογράφου, την δεκαετία του εξήντα, ενώ έκανε αισθητή την παρουσία της στο ραδιόφωνο και την τηλεόραση.
Με την χαρακτηριστική της βραχνή φωνή, ερμήνευσε τραγούδια σπουδαίων συνθετών, όπως του Μάνου Χατζιδάκι («Ο ταχυδρόμος πέθανε», «Φέρτε μου ένα μαντολίνο»), του Σταύρου Ξαρχάκου («Τα δάκρυά μου είναι καυτά», «Για χατίρι σου»), του Γιώργου Κατσαρού («Χαμογέλασε, πατέρα», «Έλα-Έλα»), του Απόστολου Καλδάρα («Η κοσμοναύτισσα») και του Μάνου Λοΐζου («Το Σαββατόβραδο»).
Μεγαλύτερη επιτυχία της ήταν το τραγούδι του Μάνου Χατζιδάκι «Φέρτε μου ένα μαντολίνο» που ερμήνευσε για πρώτη φορά στην ιστορική παράσταση του «Απόψε αυτοσχεδιάζουμε» του Πιραντέλο, το 1961, στο «Θέατρο Αθηνών», από τον θίασο Δημήτρη Μυράτ και Βούλας Ζουμπουλάκη.
Η Ζωή Φυτούση σταδιοδρόμησε ως συγγραφέας γράφοντας βιβλία και δημοσιεύοντας κείμενά της σε περιοδικά και εφημερίδες από τα νεανικά της χρόνια. Εξέδωσε τα βιβλία: «Το μαγικό βιβλίο», «Παρ’ εκτός», «Τάφος εδώ δεν είναι», «Μια σφαίρα», «Βοήθεια, θέλω να ζήσω», «Βιβλίο Σπουδαστών, Ελληνική Αγωγή», «Σύγχρονοι ποιητές, Έλληνες και Ιταλοί». Το ποίημά της «Κανείς, μα κανείς» βραβεύτηκε και περιελήφθη σε ιταλική ανθολογία ελληνοϊταλικής ποίησης («Anthologia di poeti Italiani e Greci», Academia Internationale di Propaganda Culturale, 1996). Το 2008, από τις εκδόσεις «Ερωδιός», εκδόθηκε το βιβλίο της «Μένανδρος: Γνώμαι Μονόστιχοι», σε έμμετρη απόδοση, από την ίδια.
Η Ζωή Φυτούση πέθανε στην Αθήνα στις 23 Ιουλίου 2017, σε ηλικία 83 ετών. Τα τελευταία χρόνια της ζωής της αντιμετώπιζε σοβαρά προβλήματα υγείας.
Φιλμογραφία
- Ζαϊρα (1952)
- Όνειρα κοριτσιών (1953)
- Γκολ στον έρωτα (1954)
- Το οργανάκι του Αττίκ (1955)
- Τρία κοθώνια του Συντάγματος (1956)
- Λατέρνα φτώχεια και γαρύφαλλο (1957)
- Ο γυναικάς (1957)
- Κερένια κούκλα (1958)
- Διακοπές στην Κολοπετινίτσα (1959)
- Η Λιλή και ο μουρντάρης (1959)
- Ο Ηλίας του 16ου (1959)
- Σαρακατσάνισσα (1959)
- Δουλέψτε για να φάτε (1961)
- Φτωχαδάκια και λεφτάδες (1961)
- Εξομολόγηση μιας μητέρας (1962)
- Η Αθήνα τη νύχτα (1962)
- Λαφίνα (1962)
- Οι γυναίκες θέλουν ξύλο (1962)
- Ταξίδι (1962)
- Η ψεύτρα (1963)
- Μας κρύβουν τον ήλιο (1963)
- Το μεροκάματο του πόνου (1963)
- Δρόμος χωρίς σύνορα (1964)
- Εξωτικές βιταμίνες (1964)
- Ο εαυτούλης μου (1964)
- Δύσκολοι δρόμοι (1965)
- Προξενήτρα πράκτωρ 017 (1966)
- Ένας κλέφτης… με φιλότιμο (1968)
- Μπουζάνκα αλά ελληνικά (1975)
- Το μεγάλο κανόνι (1981)
- Πανικός στα σχολεία (1982)
- Πατρίς ληστεία οικογένεια (1987)
- Ηθικόν ακμαιότατον (2006)
Τηλεοπτικές σειρές
- Ο ονειροπαρμένος (1973, ΥΕΝΕΔ)
- Εκείνες κι εγώ (1976, ΥΕΝΕΔ)
- Λωξάντρα (1980, ΕΡΤ)
- Το ξενοδοχείο (1981, ΥΕΝΕΔ)
- Ιστορίες της ζωής (1981, ΥΕΝΕΔ)
- Το κεφάλι της Μέδουσας (1993, ΕΤ2)
- Η πολυκατοικία: Ήταν μια φορά ένα τρακάρισμα (2011, Mega)
- Τ’ ανάποδα (2015, ΕΡΤ)
Βιντεοταινίες
- Ρουσφέτι και…σεξ (1987)
- Θεότρελοι μπάτσοι (1987)
- Νέες απίθανες κι ωραίες (1988)
- Εδώ ο κόσμος χάνεται και η Μιμή χτενίζεται (1989)
Πηγή: https://www.sansimera.gr
