29/6/2022
Όσοι πάσχουν από άλλες φλεγμονώδεις παθήσεις, όπως ο λύκος και η αξονική σπονδυλοαρθρίτιδα, θα μπορούσαν επίσης να ωφεληθούν από αυτές τις θεραπείες, οι οποίες θα πρέπει να αποτελούν μέρος της ρουτίνας φροντίδας, λένε οι ειδικοί.
Περίπου 800.000 άνθρωποι στο Ηνωμένο Βασίλειο πάσχουν από αυτές τις νόσους, ενώ τέσσερις στους πέντε βιώνουν καθημερινά ακραία κόπωση.
Αυτό επηρεάζει την ικανότητά τους να συγκεντρώνονται, να πηγαίνουν στη δουλειά ή να ζουν ανεξάρτητα.
Ερευνητές από τα πανεπιστήμια του Αμπερντίν και Γλασκόβης εξέτασαν πώς μπορούν να μειώσουν την κούραση σε αυτούς τους ασθενείς.
Συνέκριναν τρία είδη φροντίδας σε 368 άτομα με διάφορες φλεγμονώδεις ρευματικές παθήσεις.
Στους συμμετέχοντες είτε δόθηκαν τηλεφωνικά προγράμματα σωματικής δραστηριότητας, είτε ακολούθησαν γνωσιακή συμπεριφορική θεραπεία είτε έλαβαν τη συνήθη φροντίδα.
Όσοι συμμετείχαν στην ομάδα άσκησης έκαναν πέντε 45λεπτες συνεδρίες την εβδομάδα για 30 εβδομάδες, ενώ όσοι έκαναν ψυχοθεραπεία έλαβαν κατά μέσο όρο οκτώ συνεδρίες για την ίδια περίοδο. Στη συνήθη ομάδα φροντίδας δόθηκε ένα εκπαιδευτικό φυλλάδιο για την κόπωση.
Οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι όσοι έκαναν ψυχοθεραπεία και άσκηση, μείωσαν σημαντικά τα επίπεδα κόπωσης έναντι εκείνων που λαμβάνουν τη συνήθη φροντίδα.
Τα οφέλη συνεχίστηκαν για έξι μήνες μετά την ολοκλήρωση της θεραπείας, σύμφωνα με τη μελέτη που δημοσιεύτηκε στην επιθεώρηση Lancet Rheumatology.
Όσοι ακολούθησαν αυτές τις θεραπείες, ανέφεραν βελτιωμένο ύπνο, καλύτερη ψυχική υγεία και ποιότητα ζωής, σε σύγκριση με εκείνους που έλαβαν τη συνήθη φροντίδα.
Ο καθηγητής Neil Basu είπε: «Η μελέτη μας παρέχει νέα στοιχεία ότι ορισμένες μη φαρμακολογικές παρεμβάσεις μπορούν να πραγματοποιηθούν επιτυχώς και αποτελεσματικά από μη εξειδικευμένο προσωπικό. Ήταν ενθαρρυντικό να βλέπουμε ότι οι παρεμβάσεις οδήγησαν σε βελτιώσεις για τους συμμετέχοντες, ακόμη και έξι μήνες μετά το τέλος της θεραπείας».
Σύμφωνα με τους ειδικούς, η κόπωση και ο χρόνιος πόνος πάνε χέρι-χέρι, αλλά η κόπωση τείνει να μην ανταποκρίνεται στα φάρμακα σε αυτές τις καταστάσεις και συχνά δεν αναγνωρίζεται από τους κλινικούς γιατρούς.
Οι γυναίκες έχουν τριπλάσιες πιθανότητες να εμφανίσουν την πάθηση από τους άνδρες. Όσοι έχουν οικογενειακό ιστορικό ρευματοειδούς αρθρίτιδας είναι επίσης πιο ευάλωτοι.
Είναι μια χρόνια πάθηση στην οποία το ανοσοποιητικό προκαλεί το σώμα να επιτεθεί στον εαυτό του, προκαλώντας πόνο, πρήξιμο και δυσκαμψία των αρθρώσεων.
Η ρευματοειδής αρθρίτιδα είναι η δεύτερη πιο κοινή μορφή αρθρίτιδας που ξεκινά συνήθως στην ηλικία μεταξύ 40 και 50 ετών.
Οι επιστήμονες δεν είναι βέβαιοι για τα ακριβή αίτια της πάθησης. Παράγοντες κινδύνου αποτελούν το κάπνισμα, η μεγάλη κατανάλωση κόκκινου κρέατος και καφέ.
Οι διαθέσιμες θεραπείες βοηθούν στην επιβράδυνση της εξέλιξης της νόσου.
Πηγή: https://www.onmed.gr
Πηγή φωτογραφίας: https://secure.gravatar.com
