Ήταν μια μέρα σαν σήμερα 28 Νοεμβρίου του 1943, όταν οι ηγέτες των τριών Μεγάλων Δυνάμεων, Αγγλίας, ΕΣΣΔ και ΗΠΑ συναντήθηκαν στην πρωτεύουσα του Ιράν, στην Τεχεράνη για να καθορίσουν την πορεία του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου και τις τύχες του κόσμου… Και πάνω στο επίσημο δείπνο κάτι είπε ο Στάλιν που έκανε έξαλλο τον Τσώρτσιλ. Αλλά ας πάρουμε τα γεγονότα από την αρχή τους.
Είχε προηγηθεί η διάσκεψη της Καζαμπλάνκας από όπου απουσίαζε ο σοβιετικός ηγέτης, που αρνήθηκε να παραστεί προφασιζόμενος την επικείμενη μάχη του Στάλινγκραντ.
Το 1943 ήταν η χρονιά που ο Αδόλφος Χίτλερ ξύπνησε από το όνειρο της κατάκτησης της Γης σε έναν εφιάλτη, όταν έμαθε την είδηση ότι ο στρατηγός του, ο φον Πάουλους είχε παραδοθεί με την 6η στρατιά στους Σοβιετικούς. Το Στάλινγκραντ είχε γίνει ο παγωμένος τάφος χιλιάδων γερμανών συτρατιωτών και αξιωματικών και η ζυγαριά του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου είχε αρχίσει να κλίνει προς τη μεριά των – μέχρι τότε – αμυνομένων.
Μεγάλες γερμανικές πόλεις, όπως το Αμβούργο, είχαν βομβαρδιστεί ανηλεώς από συμμαχικά αεροπλάνα, ο Μπενίτο Μουσολίνι είχε εκδιωχθεί από την εξουσία στην Ιταλία, οι Σύμμαχοι είχαν αποβιβαστεί στη Σικελία και προέλαυναν προς τη Ρώμη, η Μάχη του Κουρσκ είχε δείξει την ένδεια των Ναζί σε πυρομαχικά και καύσιμα και με μια φράση ο πόλεμος έδειχνε πια τα δόντια του σ’ εκείνους που τον εξέθρεψαν.
Μέσα σ’ αυτό το πλαίσιο των γεγονότων, οι Τσώρτσιλ, Ρούσβελτ και Στάλιν είπαν να συναντηθούν στην Τεχεράνη για να χαράξουν την πορεία της Γης, από εκεί και πέρα…
Στην Τεχεράνη αποφασίστηκε η ημερομηνία της Απόβασης στη Νορμανδία, στην Τεχεράνη δόθηκαν τα χέρια και έσφιξαν δυνατά τις ζώνες επιρροής πάνω στους λαούς της Ευρώπης. Ο Τσώρτσιλ δώρισε το Ξίφος του Στάλινγκραντ στον σοβιετικό ηγέτη, σε ένδειξη αναγνώρισης και σεβασμού του βρετανικού λαού για τη γενναιότητα των αγωνιστών που κράτησαν μακριά τους Ναζί από τη ρωσική πόλη, και όλοι μαζί – ο καθένας με το δικό του πια σπαθί – έκοψαν τη Γη στα κομμάτια που τους αναλογούσαν.
«Να τους σκοτώσουμε όλους»!
Και γιατί Τεχεράνη και όχι άλλη πόλη; Ο Στάλιν πρότεινε την πρωτεύουσα της πάλαι ποτέ Περσίας γιατί μπορούσε να φτάσει εκεί χωρίς να πετάξει με αεροπλάνο, κάτι που φοβόταν… σαν τις αμαρτίες του. Εκεί στην Τεχεράνη άκουσαν τον Στάλιν οι συνδαιτημόνες του, στο πρώτο επίσημο δείπνο να λέει με κάθε σοβαρότητα, ανάβοντας την πίπα του, πως «50.000 – και ίσως 100.000 αξιωματούχοι της Γερμανίας τόσο στις ένοπλες δυνάμεις, της επιστήμης, της τεχνολογίας και της οικονομίας θα πρέπει να εκτελεστούν με συνοπτικές διαδικασίες»!
Ο Τσώρτσιλ δυσφόρησε και απάντησε με οργή και δυσφόρησε ακόμη περισσότερο όταν άκουσε έναν νεαρό αντισυνταγματάρχη, που παραβρισκόταν στο δείπνο, να χειροκροτεί την άποψη του Στάλιν. Ο άνθρωπος εκέινος ήταν ο γιος του προέδρου Ρούσβελτ!
Ο Τσώρτσιλ θύμωσε, άφησε με βρετανική ευγένεια τα μαχαιροπήρουνα στο τραπέζι, δίπλωσε την πετσέτα του και έκανε να φύγει, όταν άκουσε τον Στάλιν να του αποκρίνεται: «Ένα αστείο έκανα Ουίνστον. Για να γελάσουμε. Μην φεύγεις»…
Κι ο Τσώρτσιλ παρέμεινε και υπογράφτηκε η συμφωνία με επίλογο την ιστορική φράση: «Αναχωρούμε από εδώ ως φίλοι στην πράξη, στο πνεύμα και στο σκοπό…».
Και πριν από αυτή την καταληκτική πρόταση υπήρχε και μια άλλη που έλεγε: «Από αυτές, τις από καρδιάς διασκέψεις, προσβλέπουμε με εμπιστοσύνη την ημέρα κατά την οποία όλοι οι λαοί του κόσμου θα μπορούν να ζουν ελεύθερα, ανέγγιχτοι από την τυραννία και σύμφωνα με τις ποικίλες επιθυμίες και τη δική τους συνείδηση.»
Και οι Ναζί εξοντώθηκαν, οι λαοί φυλακίστηκαν και ποτέ μέχρι σήμερα δεν έζησαν «ελεύθερα κι ανέγγιχτοι από την τυραννία» κι έπειτα άρχισε ο Ψυχρός Πόλεμος που κρατάει μέχρι τις μέρες μας…
Πηγή: https://www.ethnos.gr
