21/10/2025
Η παγκόσμια τεχνολογική επιτάχυνση, με αιχμή την τεχνητή νοημοσύνη και την ψηφιακή οικονομία, έχει πυροδοτήσει έναν νέο «πυρετό» για την κατασκευή κέντρων δεδομένων.
Παράλληλα, η ανάγκη για αξιόπιστη, χαμηλών εκπομπών ενέργεια έχει στρέψει το βλέμμα κυβερνήσεων και βιομηχανιών στους Μικρούς Αρθρωτούς Αντιδραστήρες (SMR) ως λύση για την τροφοδοσία αυτών των ενεργοβόρων υποδομών.
Η συνδυασμένη ανάπτυξη SMR και data centers απαιτεί ένταξη σε ένα πλαίσιο ολοκληρωμένης υδρολογικής και ενεργειακής στρατηγικής. Η επιλογή τοποθεσίας, η ψύξη και η διαχείριση των υδάτινων πόρων πρέπει να αξιολογούνται με διαφάνεια και στρατηγική πρόβλεψη, ιδιαίτερα σε περιοχές με περιορισμένο νερό και αυξανομένη ζήτηση.
Η ψύξη παραμένει κρίσιμος παράγοντας : τόσο οι αντιδραστήρες όσο και τα data centers απαιτούν μεγάλες ποσότητες νερού για την αποτροπή υπερθέρμανσης, καθιστώντας συχνά απαραίτητη τη χωροθέτηση κοντά σε ποτάμια, λίμνες ή παράκτιες περιοχές.
Αυτό εγείρει σοβαρά ερωτήματα για την ασκούμενη πίεση στους υδάτινους πόρους, ειδικά σε περιοχές με περιορισμένη υδροφορία όπως η νότια Ευρώπη, η Μέση Ανατολή η Καλιφόρνια και η Νεβάδα. Ένα κέντρο δεδομένων 20 MW μπορεί να χρησιμοποιεί μεταξύ 10.000 και 15.00 κυβικά μέτρα νερού την ημέρα, ανάλογα με την τεχνολογία ψύξης (υδρόψυξη/αερόψυξη). Δεδομένου ότι η δημόσια παροχή έχει προτεραιότητα, τι συμβαίνει όταν τα κέντρα δεδομένων απειλούνται από ξηρασία;
Η στρατιωτική διάσταση είναι επίσης καθοριστική. Η ταυτόχρονη λειτουργία SMR και κέντρων δεδομένων εντός στρατιωτικών εγκαταστάσεων δημιουργεί συσσωρευμένη ζήτηση για νερό, εντείνοντας την πίεση σε τοπικούς πόρους.
Οι εγκαταστάσεις αυτές φιλοξενούν υπερυπολογιστές, κέντρα δεδομένων και AI κόμβους για κυβερνοασφάλεια, προσομοιώσεις και στρατηγική ανάλυση. Με στόχο την ενεργειακή αυτονομία σε συνθήκες κρίσης το πρόγραμμα Janus του Πενταγώνου, πρώην Project Pele, προβλέπει την εγκατάσταση φορητών πυρηνικών αντιδραστήρων σε στρατιωτικές βάσεις εντός των ΗΠΑ και στο εξωτερικό.
