10/9/2025
Δεν είναι απλώς φύκια, είναι ένας πολύτιμος σύμμαχος για τη διατήρηση της περιβαλλοντικής υγείας.
Η θαλάσσια βλάστηση, μεταξύ άλλων, φιλτράρει το νερό, παρέχει καταφύγιο και τροφή για θαλάσσιους οργανισμούς, σταθεροποιεί τον πυθμένα αποτρέποντας τη διάβρωση των ακτών και συγκρατεί το επιβλαβές διοξείδιο του άνθρακα.
Σύμφωνα με μελέτη από το Πανεπιστήμιο του Μίσιγκαν, όμως, απειλείται από τον άνθρωπο και δη τη συσσώρευση θρεπτικών συστατικών, η οποία μπορεί να μοιάζει θετική αλλά στην πραγματικότητα επιδρά αρνητικά στο ευάλωτο οικοσύστημα.
Η ερευνητική ομάδα σε μία προσπάθεια να κατανοήσει τις επιπτώσεις από ανθρωπογενή θρεπτικά συστατικά, επί εννέα χρόνια μελέτησε δείγματα θαλάσσιας βλάστησης από τις Μπαχάμες, τα οποία στη συνέχεια χώρισε σε φύλλα, ρίζες και άλλα στελέχη.
Οι ερευνητές τα κατέψυξαν, τα θρυμμάτισαν και τα ανέλυσαν για ίχνη αζώτου, φώσφορο και άνθρακα.
Διαπίστωσαν ότι τα θρεπτικά συστατικά από δραστηριότητες όπως γεωργία, βιομηχανία και λύματα, μπορούν να αυξήσουν την ικανότητα της θαλάσσιας βλάστησης να αποθηκεύει άνθρακα.
Ταυτόχρονα, όμως, σε δεύτερη έρευνα, διαπίστωσαν ότι η αυξημένη ποσότητα αζώτου θα μπορούσε να οδηγήσει σε ιδιαίτερη ανάπτυξη φυτοπλαγκτόν, η οποία μπορεί να προκαλέσει σκίαση και επομένως να σκοτώσει τα θαλάσσια λιβάδια.
«Τα θαλάσσια λιβάδια είναι από τα οικοσυστήματα που επηρεάζονται περισσότερο από την ανθρώπινη δραστηριότητα παγκοσμίως. Από τους πολλούς παράγοντες στρες σε αυτά τα οικοσυστήματα, ο ανθρωπογενής εμπλουτισμός με θρεπτικά συστατικά και η υπεραλίευση είναι από τους πιο διαδεδομένους», αναφέρει η μελέτη που δημοσιεύθηκε στο Global Change Biology.
Οι ερευνητές παρατήρησαν ότι η βλάστηση που αναπτύσσεται σε περιοχές με αυξημένα ποσοστά λυμάτων, πεθαίνει γρηγορότερα, καθώς το φυτοπλαγκτόν που επιπλέει στην επιφάνεια του νερού εμποδίζει το φως του ήλιου να διεισδύσει και να φτάσει ως τον πυθμένα.
Εντούτοις, σε άλλες περιοχές με θρεπτικά συστατικά, αλλά χωρίς φυτοπλαγκτόν να σκιάζει την περιοχή, παρατηρήθηκε ικανοποιητική ανάπτυξη της βλάστησης.
Η Μπρίτζετ Σάικα, επικεφαλής της μελέτης, σχολίασε πως τα συστήματα που μελετήθηκαν είχαν αρκετά χαμηλά θρεπτικά συστατικά, επομένως η προσθήκη αυτών μπορεί να αυξήσει την παραγωγή φυκιών. Εντούτοις, τόνισε πως «όταν το παρακάνεις και προσθέσεις πάρα πολλά θρεπτικά συστατικά, αυτό καταστρέφει πραγματικά αυτά τα συστήματα. Είναι μια από τις κύριες αιτίες καταστροφής τους σε όλο τον κόσμο και στα παράκτια συστήματα».
Σε δεύτερη μελέτη τους, οι ερευνητές εστίασαν στην επίδραση που έχουν το άζωτο και το φώσφορο στο θαλάσσιο βιότοπο πραγματοποιώντας 21 διαφορετικούς συνδυασμούς.
Διαπίστωσαν ότι ο φώσφορος είχε περισσότερο θετικό αποτέλεσμα στην ανάπτυξη της θαλάσσιας βλάστησης, ενώ το άζωτο προκάλεσε απότομη αύξηση των επιπέδων φυτοπλαγκτόν.
«Όταν καλλιεργείς ντομάτες, δεν προσθέτεις απλώς άζωτο. Προσθέτεις την τέλεια αναλογία αζώτου και φωσφόρου», δήλωσε ο Τζέικομπ Άλγκαϊερ, αναπληρωτής καθηγητής οικολογίας και εξελικτικής βιολογίας στο Πανεπιστήμιο του Μίσιγκαν.
Αν, επομένως, μπορεί να ελεγχθεί η απορροή αζώτου η θαλάσσια βλάστηση θα έχει μεγαλύτερη δυνατότητα να αναπτυχθεί, να αποθηκεύσει άνθρακα και να παραμείνει ζωντανή.
Όπως τονίζουν οι ερευνητές θα ωφεληθούν όχι μόνο τα θαλάσσια οικοσυστήματα, αλλά το ίδιο το κλίμα, καθώς μπορεί να ενισχυθεί η μάχη κατά της κλιματικής αλλαγής χάρη στην αποθήκευση του αερίου του θερμοκηπίου.
Πηγή: https://www.newmoney.gr
Πηγή φωτογραφίας: https://secure.gravatar.com
