28/8/2025
Μπορεί ο ήλιος να είναι απαραίτητος για τη φωτοσύνθεση των φυτών, ωστόσο οι υψηλές θερμοκρασίες και η έντονη ακτινοβολία είναι επιβλαβείς, καθώς όταν το φως είναι έντονο μπορεί να καταστραφεί ο οργανισμός του φυτού ή να περιοριστεί η παραγωγικότητά του.
Ωστόσο, ερευνητές από το Πανεπιστήμιο της Βερόνα στην Ιταλία, σε συνεργασία με την Ακαδημία Επιστημών του Πεκίνου, ανίχνευσαν μία φωτοσυνθετική πρωτεΐνη που βοηθά τα φυτά να διαχειρίζονται καλύτερα την έκθεση στο έντονο ηλιακό φως.
Όπως αναφέρει η ιταλική εφημερίδα Corriere della Sera, η μελέτη εστίασε στην πρωτεΐνη LHCB8, η οποία προκαλεί λιγότερες βλάβες στον οργανισμό αν αυτός εκτεθεί σε φως.
Ο καθηγητής Φυσιολογίας Φυτών του ιταλικού πανεπιστημίου, Ρομπέρτο Μπάσι, εξήγησε σύμφωνα με το δημοσίευμα, ότι το φως είναι απαραίτητο για τα φυτά, αλλά η υπερβολική ποσότητα είναι επιβλαβής.
«Όταν η ηλιακή ακτινοβολία είναι πολύ έντονη, μέρος της ενέργειας παράγει μόρια που είναι τοξικά για τα φυτά, προκαλώντας την επιδείνωσή τους και περιορίζοντας την παραγωγικότητά τους. Για να ξεπεράσουν αυτόν τον περιορισμό, τα φυτά έχουν αναπτύξει μια σειρά από αμυντικές στρατηγικές», πρόσθεσε.
Αναλυτικότερα, όπως αναφέρει η έκθεση που δημοσιεύθηκε στο Nature Communicationsς, διαφορετικά φυτά, όπως η νορβηγική ερυθρελάτη των σκανδιναβικών δασών και η Welwitschia της ερήμου Ναμίμπ στην Αφρική, παράγουν μεγάλες ποσότητες της ίδιας πρωτεΐνης LHCB8, χάρη στην οποία συγκεντρώνουν το φως και φωτοσυνθέτουν. Τα περισσότερα από αυτά, όμως, παράγουν και μια άλλη πρωτεΐνη, την LHCB4.
Οι ερευνητές συνέκριναν τις δύο πρωτεΐνες δημιουργώντας φυτά που παράγουν τη μία ή την άλλη και διαπίστωσαν ότι οργανισμοί με LHCB8 υπέστησαν λιγότερες βλάβες όταν εκτέθηκαν σε πλήρες φως και επέτρεψαν σε περισσότερα φωτόνια να περάσουν στα φύλλα. Τα άνω φύλλα παρέμειναν υγιή για μεγαλύτερο χρονικό διάστημα, ενώ τα κάτω φύλλα έλαβαν περισσότερο φως από το συνηθισμένο και επομένως ήταν πιο παραγωγικά.
Ο Λούκα Νταλ΄Όστο από το Πανεπιστήμιο της Βερόνα και εκ των ερευνητών, εξήγησε ότι η κατανόηση του μηχανισμού που προλαμβάνει το περιβαλλοντικό στρες είναι θεμελιώδης για τη διαφύλαξη της παραγωγικότητας των καλλιεργειών.
Αφού προσδιοριστεί η λειτουργία της πρωτεΐνης στη διαδικασία άμυνας από την υπερβολική έκθεση στο φως, είναι δυνατό να μεταφερθούν οι γνώσεις που αποκτήθηκαν στις καλλιέργειες ειδών αγρονομικού ενδιαφέροντος που αναπτύσσονται σε κλίματα με υψηλή ηλιακή έκθεση.
Εξάλλου, όπως τόνισε, η κλιματική αλλαγή θέτει ολοένα πιο σύνθετες προκλήσεις για τη γεωργία, και τα ευρήματα της μελέτης μπορούν να λειτουργήσουν ως εργαλείο για την αντιμετώπιση των προβλημάτων που μπορεί να προκύψουν στο μέλλον.
