Η Μαρία Φωκά ήταν ελληνίδα ηθοποιός, με πολύχρονη καριέρα στο θέατρο και τον κινηματογράφο σε δεύτερους ρόλους. Έγινε ευρύτερα γνωστή στα τέλη του περασμένου αιώνα από τη σειρά του Mega «Ντόλτσε Βίτα», όπου υποδύθηκε μία δυναμική πεθερά. Παράλληλα, η Μαρία Φωκά είχε αναπτύξει πολιτική και συνδικαλιστική δράση μέσα από τις τάξεις του ΚΚΕ και μάλιστα είχε καταδικαστεί σε ισόβια για κατασκοπεία στη δίκη Μπελογιάννη το 1952.
Η Μαρία Φωκά γεννήθηκε την 1η Οκτωβρίου 1916 στο Αργοστόλι της Κεφαλλονιάς και ήταν κόρη του πλοιάρχου Νικολάου Φωκά και της Καικιλίας Κουντούρη.
Απο το 1944 στο θέατρο
Υπήρξε απόφοιτος της Δραματικής Σχολής του Κάρολου Κουν και από τα πρώτα στελέχη του Θεάτρου Τέχνης. Εκεί γνώρισε τον μετέπειτα σύζυγό της Λυκούργο Καλλέργη, με τον οποίο απέκτησε μία κόρη την Ισμήνη Καλλέργη, προτού χωρίσουν λίγα αργότερα. Ο πρώτος της ρόλος ήταν της Ασημίνας στο έργο του Γρηγορίου Ξενόπουλου «Στέλλα Βιολάντη», που ανέβηκε το 1944.
Στο «Θέατρο Τέχνης» παρέμεινε έως το 1948, όπου συμμετείχε μεταξύ άλλων στα «Παντρολογήματα» του Γκόγκολ, «Αντιγόνη» του Ανούιγ, «Το φιόρο του Λεβάντε» του Ξενόπουλου, «Ήταν όλοι τους παιδιά μου» του Άρθουρ Μίλερ και «Ματωμένος γάμος» του Λόρκα.
Το 1951 συνελήφθη επειδή μετέφερε 1.600 λίρες από το Παρίσι για την ενίσχυση του παράνομου μηχανισμού του ΚΚΕ, που βρισκόταν εκτός νόμου από την εποχή του Εμφυλίου Πολέμου και κατηγορήθηκε για κατασκοπεία. Στην πολύκροτη δίκη του Νίκου Μπελογιάννη το 1952 καταδικάστηκε σε ισόβια κάθειρξη, η οποία μετατράπηκε σε δεκαετή κάθειρξη.
Η θεατρική διαδρομή και οι κινηματογραφικές εμφανίσεις
Μετά την αποφυλάκισή της στα τέλη της δεκαετίας του ‘50 επανεκκίνησε την καριέρα της, συμμετέχοντας σε παράσταση με τον θίασο του Λάμπρου Κωνσταντάρα. Στη θεατρική της διαδρομή συνεργάστηκε με τους θιάσους του Κώστα Μουσούρη, της Έλλης Λαμπέτη, της Αλίκης Βουγιουκλάκη, της Τζένης Καρέζη, του Μάνου Κατράκη, του Νίκου Σταυρίδη, του Κούλη Στολίγκα κ.ά.
Με μια διασκευή έργου του Γρηγορίου Ξενόπουλου πρωτοεμφανίστηκε και στον κινηματογράφο. Πρόκειται για τη «Φωτεινή Σάντρη», που μετέφερε στη μεγάλη οθόνη το 1949 ο Γρηγόρης Γρηγορίου με τον τίτλο «Ο Κόκκινος Βράχος».
Έως το 1979, που έκλεισε τον κύκλο της στον κινηματογράφο με την ταινία του Βασίλη Βαφέα «Ανατολική Περιφέρεια», έπαιξε σε πολλές ταινίες, κυρίως σε κωμωδίες («Οικογένεια Παπαδοπούλου», «401 Καναρίνια», «Ένας ιππότης για τη Βασούλα», «Αγάπη μου παλιόγρια», «Δικτάτωρ καλεί Θανάση» κ.ά.).
Η «Ντόλτσε Βίτα»
Από το 1971 έως το 2000 εμφανίστηκε με αξιόλογους ρόλους σε γνωστές τηλεοπτικές σειρές της δημόσιας και ιδιωτικής τηλεόρασης («Η γειτονιά μας», «Μεθοριακός σταθμός», «Η τύχη της Μαρούλας», «Ο πύργος των Μοσκόφ», «Εκμέκ παγωτό», «Ντόλτσε Βίτα»), ενώ είχε εμφανιστεί και στους «Δέκα μικρούς Μήτσους» του Λάκη Λαζόπουλου.
Η Μαρία Φωκά ανέπτυξε και συνδικαλιστική δράση. Το 1975 υπήρξε αντιπρόεδρος και το 1977 πρόεδρος του Σωματείου Ελλήνων Ηθοποιών, σε μια εποχή έντονων εργασιακών διεκδικήσεων του κλάδου. Ακόμη διετέλεσε και μέλος της Καλλιτεχνικής Επιτροπής του Κρατικού Θεάτρου Βορείου Ελλάδας.
Η Μαρία Φωκά άφησε την τελευταία της πνοή στις 15 Ιουνίου 2001 στο νοσοκομείο Σεντ Τόμας του Λονδίνου, όπου είχε υποβληθεί σε εγχείρηση ανοιχτής καρδιάς. Η κηδεία της έγινε στις 25 Ιουνίου στο Πόρτσμουθ. Τα τελευταία χρόνια της ζούσε κοντά στην κόρη της Ισμήνη στην Αγγλία.
Πηγή: https://www.sansimera.gr
