31/5/2024
Με μία πρώτη ματιά μοιάζουν με τις κοινές σαρανταποδαρούσες αφού το σώμα τους αποτελείται από δεκάδες πανομοιότυπα τμήματα που χωρίζονται με μία λευκή γραμμή. Φέρει συστάδες από λευκές τρίχες και μπορούν να φτάσουν σε μήκος τα 20 εκ. αλλά σε ορισμένες περιπτώσεις μπορεί να αγγίξουν ακόμα και το ένα μέτρο.
Οι γενειοφόροι πυροσκώληκες ή Hermodice carunculata όπως είναι η επιστημονική ονομασία τους, μπορεί μέχρι πρότινος να προτιμούσαν τα νερά της διώρυγας του Σουέζ, ωστόσο οι αυξημένες θερμοκρασίες στη Μεσόγειο τους έχουν οδηγήσει στις θάλασσες της νότιας Ιταλίας με προτίμηση στη Σικελία, την Απουλία και την Καλαβρία.
Όπως αναφέρουν ιταλικά δημοσιεύματα η «εισβολή» τους μπορεί να απειλήσει την αλιεία και τον τουρισμό.
Παρότι δε θεωρείται επικίνδυνο είδος για τον άνθρωπο, αν ο πυροσκώληκας έρθει σε επαφή με το δέρμα απελευθερώνει μία ισχυρή νευροτοξίνη που μπορεί να προκαλέσει ερεθισμό και αίσθημα καύσου, ενώ ο πόνος μπορεί να διαρκέσει έως μερικές ώρες από το τσίμπημα.
Μεγαλύτερη απειλή αποτελούν για τα ψάρια αφού όπως εξηγούν οι ειδικοί «μπαίνουν μέσα από τα μάτια και τρυπώνουν στο σώμα του ψαριού» κατασπαράζοντάς το.
Τα τελευταία χρόνια με τις παρατεταμένες περιόδους ζέστης, έχει καταγραφεί σημαντική αύξηση του πληθυσμούς τους με αποτέλεσμα να έχουν κατακλύσει τις περιοχές της νότιας Ιταλίας, ενώ απειλούν και τους υφάλους.
Γι’ αυτό το λόγο, όπως αναφέρει η ιταλική εφημερίδα La Stampa, απασχολούν τους βιολόγους του εργαστηρίου του Εθνικού Ινστιτούτου Ωκεανογραφίας και Πειραματικής Γεωφυσικής (OGS), οι οποίοι έχουν προωθήσει καμπάνια ενημέρωσης σχετικά με το είδος.
Ανάμεσα στους επιστήμονες του ινστιτούτου που παρατηρούν το φαινόμενο της μαζικής παρουσίας ατόμων του είδους είναι κι η Μικέλα Ντ’Αλεσάντρο, η οποία τονίζει πως οι τρίχες τους απελευθερώνουν τοξίνες που προκαλούν οίδημα, φαγούρα ακόμα και πυρετό.
Οι ειδικοί κατάφεραν να εντοπίσουν την ερεθιστική ουσία, αλλά «απέχουμε ακόμη έτη φωτός από το να σκεφτούμε πιθανά φάρμακα κατά των τσιμπημάτων», εξήγησε ο Ρομπέρτο Σιμονίνι, φυσικός στο Πανεπιστήμιο της Μόντενα και Ρέτζιο Εμίλια, ο οποίος έχει απομονώσει τις τοξίνες που παράγουν τα ζώα αυτά. «Εάν το τσίμπημα σημειωθεί σε σημεία όπου το δέρμα είναι παχύ, γίνεται αισθητό ένα τοπικό αίσθημα καύσου, αλλά εάν επηρεαστούν περιοχές όπου το δέρμα είναι λεπτότερο, όπως ο αγκώνας ή το γόνατο, τότε ο πόνος είναι σίγουρα έντονος και επίμονος», πρόσθεσε.
Πέρα από τις πιθανές συνέπειες στην υγεία, σημαντικές απώλειες καταγράφονται για τους αλιείς της περιοχής, καθώς είναι συχνές οι αναφορές ψαράδων που στα δίχτυα τους καταλήγουν μισοφαγωμένα ψάρια από το είδος με την ακόρεστη όρεξη.
Σύμφωνα με την Ντ’Αλεσάντρο, το είδος είναι ενδημικό στη Μεσόγειο αλλά στο παρελθόν ο πληθυσμός του ήταν υπό έλεγχο. Ωστόσο, όπως επισημαίνει, τα κύματα καύσωνα των τελευταίων δύο – τριών ετών, έχει οδηγήσει σε δυσανάλογο πολλαπλασιασμό του πυροσκώληκα, «ο οποίος τρώει τα πάντα» και μπορεί να βρεθεί ακόμα και στις ακτές.
Ένα επιπλέον ξεχωριστό χαρακτηριστικό είναι η ικανότητά του να «αναγεννηθεί» ακόμα και αν κοπεί στα δύο.
Η ειδικός τονίζει: «Είναι ακόρεστα αρπακτικά και τρώνε όλα τα ψάρια που πιάνουν στα δίχτυα οι ψαράδες. Εξελίσσονται σε πρόβλημα που δεν πρέπει να υποτιμάται για το θαλάσσιο οικοσύστημα».
Πηγή: https://www.newmoney.gr
Πηγή φωτογραφίας: https://secure.gravatar.com
