Πολύπλευρο ταλέντο ο Βαγγέλης Σειληνός, διακρίθηκε αρχικά ως χορευτής και στη συνέχεια ως χορογράφος, ηθοποιός και σκηνοθέτης. Υπηρέτησε με συνέπεια το ελαφρό θέατρο και τον εμπορικό κινηματογράφο, αλλά συμμετείχε ως χορευτής και χορογράφος σε παραστάσεις ποιότητας. Πέρα από το ταλέντο του ήταν πολύ όμορφος, με εξαιρετική σωματική διάπλαση και αυτές οι δυο φυσικές του ιδιότητες λειτούργησαν ενισχυτικά στην καριέρα του. Έφερνε και λίγο στον κορυφαίο χορευτή της εποχής Ρούντολφ Νουρέγιεφ, γι’ αυτό τον αποκαλούσαν «έλληνα Νουρέγιεφ».
Ο Ευάγγελος Βασιλάτος, όπως ήταν το πραγματικό του όνομα, γεννήθηκε στις 12 Απριλίου 1936 στην Αίγινα και μεγάλωσε στο Μεταξουργείο. Τον ανακάλυψε στις αρχές της δεκαετίας του 1950 να χορεύει σ’ ένα κλαμπ ο μεγάλος χορευτής και χορογράφος εκείνων των χρόνων Μανώλης Καστρινός, που έψαχνε νέα παιδιά για το μπαλέτο του. Ήταν αυτός που του άλλαξε το όνομα από Βασιλάτος σε Σειληνός. Εκτός από τον Καστρινό έμαθε τα μυστικά του χορού κοντά στην Τατιάνα Βαρούτη, τον Άγγελο Γριμάνη και τη Ραλλού Μάνου.
Πρωτοεμφανίστηκε στην επιθεώρηση «Όσα παίρνει ο άνεμος» στο Περοκέ το 1954, ως ένας απλός χορευτής και ως το 1998, όταν ξαφνικά στα 62 του χρόνια τον πρόδωσε η καρδιά του, δεν σταμάτησε ν’ ασχολείται και να κυριαρχεί στο χώρο και τον χορό. Είχε την τύχη και το ταλέντο να συνεργάζεται το ίδιο καλά στα μεγάλα επιθεωρησιακά θέατρα και στα κέντρα διασκέδασης της εποχής του, αλλά και με τη Ραλλού Μάνου σε παραστάσεις που έγραψαν ιστορία και να εξελιχθεί σε χορογράφο, ηθοποιό, αλλά και σε σκηνοθέτη του θεάτρου και του κινηματογράφου.
Το 1962 έκανε τις χορογραφίες της ιστορικής επιθεώρησης «Όμορφη Πόλη» – σε σκηνοθεσία Μιχάλη Κακογιάννη, κείμενα των Μποστ και Μίκη Θεοδωράκη και μουσική Μίκη Θεοδωράκη – και εμφανιζόταν μαζί με την πρώτη του παρτενέρ, τη χορεύτρια και ηθοποιό Ελένη Προκοπίου. Το 1994 έκανε τη χορογραφία για την παράσταση της κωμωδίας του Αριστοφάνη «Πλούτος» που ανέβηκε στο Εθνικό Θέατρο, σε σκηνοθεσία Σταμάτη Φασουλή και μουσική Σταμάτη Κραουνάκη, ενώ δύο χρόνια αργότερα σκηνοθέτησε την κωμωδία του Γιάροσλαβ Χάσεκ «Ο καλός στρατιώτης Σβέϊκ».
Στον κινηματογράφο πρωτοεμφανίστηκε ως ηθοποιός το 1957 στη κωμωδία του Αλέκου Σακελλάριου «Η Θεία από το Σικάγο», στη σκηνή της παραλίας, με τη θεότρελη θεία (την υποδύεται η Γεωργία Βασιλειάδου) να ψάχνει γαμπρό για την ανιψιά της.
Ο Βαγγέλης Σειληνός ήταν πολύ χρήσιμος στις ελληνικές ταινίες γιατί
μπορούσε και να παίζει και να χορεύει, και όχι μόνο σε κωμωδίες αλλά και
σε δράματα. Από τη μία ο «Ψεύτης» (1968), οι «Γοργόνες και μάγκες» (1968) ή το «Μαριχουάνα stop!» και από την άλλη το «Αυτοί που μίλησαν με τον θάνατο» του Γιάννη Δαλιανίδη. Συγχρόνως σκηνοθέτησε κάποιες ταινίες, όπως «Και οι 14 ήταν υπέροχοι» (1965), «Ο αδελφός μου ο λόρδος» (1966) και «Μίνι φούστα και καράτε» (1967).
Ως άνθρωπος είχε πάρα πολύ χιούμορ. Χαρακτηριστικό είναι ένα αστείο που είχε πει κάποτε στον Γιάννη Δαλιανίδη, δήθεν καμαρώνοντας: «Μη μου πεις πως δεν έχω πολύ ωραίο σώμα, σαν αρχαίο άγαλμα», και όταν ο Δαλιανίδης τού είπε πως η μέση του, παρά το γεγονός ότι ήταν γυμνασμένος, ήταν λίγο πιο γεμάτη, του απάντησε γελώντας «ε, εκεί έπεσε λίγο παραπάνω μάρμαρο από το κανονικό!».
Στην προσωπική του ζωή, ο πρώτος του γάμος με τη Μαρία Ιωαννίδου, παρτενέρ του στο χορό μετά την Ελένη Προκοπίου, κατέληξε σε διαζύγιο. Με τη δεύτερη σύζυγό του, με την οποία απέκτησε δύο παιδιά, διατηρούσε σχολή χορού στα Ιλίσια.
Ο Βαγγέλης Σειληνός άφησε την τελευταία του πνοή στο Ιατρικό Κέντρο Αθηνών στις 2 Μαΐου 1998, ύστερα από εγχείρηση ανοιχτής καρδιάς.
Πηγή: https://www.sansimera.gr
