Σπουδαία ελληνίδα ηθοποιός, που διέπρεψε στο θέατρο σε ρόλους ρεπερτορίου (ελληνικού και διεθνούς).
Η Έλσα Βεργή γεννήθηκε στις 23 Μαΐου 1921 στην Αθήνα. Σε ηλικία 15 ετών συμμετείχε ως μέλος του χορού στην πρώτη αφή της Ολυμπιακής Φλόγας, που έγινε στις 20 Ιουλίου 1936 στην Αρχαία Ολυμπία, για τους Ολυμπιακούς Αγώνες του Βερολίνου. Την εποχή εκείνη ήταν μαθήτρια της σχολής χορού της Κούλας Πράτσικα, που ήταν η πρωθιέρεια της εκδήλωσης.
Η εμπειρία της αυτή την ώθησε να σπουδάσει υποκριτική στη Σχολή του Εθνικού Θεάτρου, παράλληλα με τα μαθήματα πιάνου στο Ωδείο Αθηνών. Στις 10 Ιανουαρίου 1940 πρωτοεμφανίστηκε στο Εθνικό Θέατρο, ερμηνεύοντας τον ρόλο της Φρίτση Ντρέγκε στο δράμα του Γκέρχαρντ Χάουπτμαν «Δωροθέα Άγγερμαν», δίπλα στην Ελένη Παπαδάκη και τον Αιμίλιο Βεάκη. Μέσα στην ίδια χρονιά έπαιξε σε δύο ακόμα παραστάσεις του Εθνικού, στον «Παπαφλέσσα» του Σπύρου Μελά και στο «Ένα ποτήρι νερό» του Εζέν Σκριμπ.
Παρέμεινε στο Εθνικό Θέατρο για περίπου μία εικοσαετία και διακρίθηκε κυρίως σε τραγικούς ρόλους: «Ιφιγένεια εν Ταύροις» του Ευριπίδη (1941), «Μήδεια» του Ευριπίδη (1942), «Οι μνηστήρες του θρόνου» του Ίψεν (1945), «Ιππόλυτος» του Ευριπίδη (1953), «Ορέστεια» του Αισχύλου (1954), «Θεοφανώ» του Άγγέλου Τερζάκη (1956) και «Ιφιγένεια εν Αυλίδι» του Ευριπίδη (1957). Το 1953 έδωσε ρεσιτάλ αρχαίου δράματος στο Λονδίνο, τις Βρυξέλλες και τη Χάγη.
Το 1960 ίδρυσε δικό της θίασο και πρωταγωνίστησε σε δεκάδες έργα του διεθνούς δραματολογίου, ανάμεσα στα οποία ξεχωρίζουν το «Παράξενο Ιντερμέτζο» του Ευγένιου Ο’ Νηλ, το «Μπαλκόνι» του Ζαν Ζενέ, η «Βεντάλια της λαίδης Ουίντερμιρ» του Όσκαρ Ουάιλντ, η «Μαύρη Κωμωδία» του Πίτερ Σάφερ και τα «Παλικάρια του Γένγκερλαντ» του Ερρίκου Ίψεν. Το 1970 απέκτησε τη δική της θεατρική στέγη, το «Θέατρο Βεργή», στην οδό Βουκουρεστίου στην Αθήνα. Το 1966 συνεργάστηκε εκτάκτως με το «Πειραϊκό Θέατρο» του Δημήτρη Ροντήρη και πρωταγωνίστησε στην «Ηλέκτρα» του Σοφοκλή και στη «Μήδεια» του Ευριπίδη στο Φεστιβάλ του Εδιμβούργου.
Συνεργάστηκε με τη δημόσια ραδιοτηλεόραση σε ραδιοφωνικές και τηλεοπτικές μεταφορές θεατρικών έργων, με τον Δήμο Ρόδου ως αφηγήτρια στο «Ήχος και Φως» και με την Εθνική Λυρική Σκηνή ως αφηγήτρια σε παραγωγές του μπαλέτου του Πέτρου Πετρίδη «Ο πραγματευτής» (1943/1944, 1957/1958).
Το 1986 αναμίχθηκε στην πολιτική και εξελέγη δημοτική σύμβουλος στο Δήμο Αθηναίων με τον συνδυασμό «Νέα Εποχή» του Μιλτιάδη Έβερτ.
Η Έλσα Βεργή πέθανε στην Αθήνα στις 25 Ιουνίου 1989, σε ηλικία 68 ετών.
Είπαν…
Η Βεργή είναι ηθοποιός μεγίστης τεχνικής. Έχει αίσθηση του ύφους και έγνοια για την απόδοση της εσωτερικής μουσικής της ελληνικής γλώσσας. Έχει υποκριτικό μέγεθος ιδιαίτερα στην τραγωδία και γνώση βαθιά των ορίων και των όρων του μεγάλου θεάτρου.
Κώστας Γεωργουσόπουλος, θεατρικός κριτικός
Πηγή: https://www.sansimera.gr
