19\9/2024
Η επιφάνεια του πλανήτη καλύπτεται κατά 70% από θάλασσα, η οποία διαδραματίζει σημαντικό ρόλο στη διατήρηση της περιβαλλοντικής ισορροπίας, καθώς απορροφά και αποθηκεύει διοξείδιο του άνθρακα από την ατμόσφαιρα. Στους ωκεανούς «εγκλωβίζονται» περίπου 38.000 γιγατόνοι άνθρακα, 15-20 φορές περισσότερο από όσο απορροφούν φυτά και έδαφος, σύμφωνα με το World Ocean Review.
Σε μία προσπάθεια να ενισχυθεί η ικανότητα της «δεξαμενής« άνθρακα, επιστήμονες προκρίνουν μία ιδιαίτερη μέθοδο που προβλέπει την περαιτέρω απομάκρυνση αερίων του θερμοκηπίου, ώστε να περιοριστεί η κλιματική αλλαγή.
Ομάδα επιστημόνων από το μη κερδοσκοπικό οργανισμό Exploring Ocean Iron Solutions (ExOIS) επαναφέρει μία τεχνική που είχε συζητηθεί προ δεκαετίας και είχε τεθεί υπό αμφισβήτηση, η οποία προβλέπει τη ρίψη σιδήρου στον ωκεανό για την ενίσχυση της ικανότητάς του να συγκεντρώνει το διοξείδιο του άνθρακα.
Αναλυτικότερα και όπως περιγράφεται σε έκθεση που δημοσιεύθηκε στο Frontiers in Climate, προτείνεται ένα τμήμα του βορειοανατολικού Ειρηνικού Ωκεανού να «πασπαλιστεί» με σκόνη σιδήρου έως το 2026 με στόχο την ανάπτυξη του φυτοπλαγκτόν που μπορεί να απορροφήσει διοξείδιο του άνθρακα (CO2) από την ατμόσφαιρα.
«Υπάρχουν πολλές πιθανές προσεγγίσεις για την απομάκρυνση του θαλάσσιου διοξειδίου του άνθρακα (mCDR), εκ των οποίων η ενίσχυση με σίδηρο των ωκεανών (OIF)», αναφέρει η επιστημονική ομάδα.
Καθώς σε ορισμένα σημεία ο σίδηρος είναι σπάνιος, η εισαγωγή του εκτιμάται ότι θα βοηθήσει την παραγωγή των φωτοσυνθετικών μικροοργανισμών – έως και 30 φορές περισσότερο – που λειτουργούν ως φίλτρα και επομένως θα προσληφθεί μεγαλύτερη ποσότητα διοξειδίου του άνθρακα μέσω της φωτοσύνθεσης. Επιπλέον, όταν πεθαίνουν ή καταναλώνονται από θαλάσσια είδη, μέρος του άνθρακα που αιχμαλώτισαν βυθίζεται στον πυθμένα του ωκεανού, κρατώντας τον μακριά από την ατμόσφαιρα για πολλά χρόνια.
Η ομάδα που απαρτίζεται από Βρετανούς, Αμερικανούς και Γάλλους ειδικούς, με τη χρήση υπολογιστικών μοντέλων εκτιμά ότι η ετήσια προσθήκη μέχρι 2 εκατ. μετρικών τόνων σιδήρου θα μπορούσε να απομακρύνει 45 δισ. μετρικούς τόνους άνθρακα μέχρι το 2100.
Τι υποστηρίζουν οι επικριτές του σχεδίου
Τις δεκαετίες του 1990 και του 2000 διενεργήθηκαν πολλές σχετικές δοκιμές, μία εκ των οποίων στο βορειοανατολικό Ειρηνικό έπειτα από την οποία παρατηρήθηκε σημαντική ανάπτυξη στο φυτοπλαγκτόν.
Ωστόσο, οι επικριτές του σχεδίου αυτού προειδοποιούν ότι ο σίδηρος ενδέχεται να επιδράσει αρνητικά στην υγεία του οικοσυστήματος, καθώς είναι πιθανό να ευνοήσει την ανάπτυξη τοξικών ειδών φυτοπλαγκτόν και να προκαλέσει μεταβολές στον τροφικό ιστό του ωκεανού, επηρεάζοντας τη διαβίωση της θαλάσσιας ζωής.
Εντούτοις, οι ειδικοί του ExOIS εκτιμούν ότι η αντιμετώπιση της κλιματικής αλλαγής επείγει, επομένως είναι απαραίτητο να επανεξεταστούν όλες οι πιθανές λύσεις ακόμα και όσες στο παρελθόν κρίθηκαν αμφιλεγόμενες. Για αυτό το λόγο έχουν ήδη ξεκινήσει την προσπάθεια να δημιουργήσουν σίδηρο σε μορφή σκόνης ώστε να είναι ευκολότερη η ρίψη του.
«Είναι η πρώτη φορά σε διάστημα μεγαλύτερο των 10 ετών που η θαλάσσια επιστημονική κοινότητα συντάσσεται για να εγκρίνει ένα συγκεκριμένο ερευνητικό σχέδιο για τον ωκεάνιο σίδηρο», δήλωσε ο επικεφαλής συγγραφέας, Κεν Μπούσελερ, Εκτελεστικός Διευθυντής του προγράμματος ExOIS και ειδικός Θαλάσσιας Οργανικής Χημείας στο Τμήμα Γεωχημείας του Ωκεανογραφικού Ινστιτούτου Woods Hole (WHOI).
«Ακόμα κι αν μπορούσαμε να σταματήσουμε τις εκπομπές άνθρακα σήμερα, θα χρειαζόμασταν αποθήκευση από τη θάλασσα εξαιτίας του συνόλου των αερίων του θερμοκηπίου που υπάρχουν ήδη στην ατμόσφαιρα», πρόσθεσε.
«Δεδομένης της μεγάλης χωρητικότητας του ωκεανού για αποθήκευση άνθρακα -50 φορές μεγαλύτερη από την ατμόσφαιρα και 15-20 φορές μεγαλύτερη από όλα τα χερσαία φυτά και εδάφη- θα πρέπει να ληφθεί υπόψη η ενίσχυση της φυσικής ικανότητας του ωκεανού να αποθηκεύει άνθρακα», συμπλήρωσε ο Πολ Μόρις, Project Manager για το πρόγραμμα του ExOIS.
Πηγήhttps://www.newmoney.gr
Πηγή φωτογραφίας: https://secure.gravatar.com
