12/7/2013

Ελεονώρα Ζουγανέλη

Στίχοι – Μουσική: Κώστας Λειβαδάς

Εσύ μου θύμησες πώς είναι
να θες με όλη την καρδιά σου
να βρίσκεις πάλι τα όνειρα σου
μέσα στο φιλί.

Εσύ μου θύμησες πώς είναι
να μη σου κρύβει το μυαλό σου
πως όλα είναι για καλό σου
να φτάνεις στην πηγή.

Ναι…
Και να πίνεις νερό,
να ρωτάς τον καιρό
και να μπαίνεις με φόρα στα τρένα.
Στο ταξίδι η ζωή
να σε παίρνει μαζί,
τα δικά σου να βρίσκεις στα ξένα.

Δεν θα μάθεις ποτέ τι σημαίνεις για μένα..

Εσύ μου θύμησες πώς είναι
να αρπάζεις τη ζωή απ’ το χέρι
βαθιά να βάζεις το μαχαίρι
μέσα στην πληγή.

Μου θύμησες ξανά πώς είναι
να διώχνεις τη ντροπή απ’ το πάθος
να βρίσκεις το σωστό στο λάθος
μες στη διαδρομή.

Ναι..
Και να πίνεις νερό,
να ρωτάς τον καιρό
και να μπαίνεις με φόρα στα τρένα
Στο ταξίδι η ζωή
να σε παίρνει μαζί,
να ‘χεις φλόγα μονάχα για ένα.

Δεν θα μάθεις ποτέ τι σημαίνεις για μένα..
Δεν θα μάθεις ποτέ τι σημαίνεις για μένα..

Εσύ μου θύμησες πώς είναι
ν’ ανοίγεται μπροστά στο χάρτη
για δυο ανθρώπους μονοπάτι,
αντί για την φθορά, η αγάπη.

Εσύ μου θύμησες πώς είναι…